We hebben ons Maankamp zo ontworpen dat er maximaal acht astronauten voor onbepaalde tijd in kunnen verblijven, terwijl er ook ruimte is voor verdere uitbreiding. Het doel van ons kamp is om alles te bieden wat nodig is voor het leven en het uitvoeren van een breed scala aan experimenten in verschillende studiegebieden. De basis maakt gebruik van natuurlijke en lokale hulpbronnen, zoals zuurstof en water uit de bodem, en van zonne-energie, en is daardoor bijna zelfvoorzienend. Al deze hulpbronnen zijn ook te allen tijde toegankelijk, ongeacht externe factoren (stand van de zon, temperatuur, straling, enz.). De bouwmaterialen werden zorgvuldig gekozen met het oog op gemakkelijk vervoer en grondige bescherming tegen de onvriendelijke omgeving. De bouwplaats werd strategisch gekozen om de vereiste inspanningen en middelen, alsook de risico's tot een minimum te beperken. Het Maankamp is ook zo ontworpen dat alle ruimtes veilig kunnen worden opgedeeld, terwijl de toegankelijkheid behouden blijft, zowel ondergronds als aan de oppervlakte.

We hebben ons kamp weloverwogen in de buurt van de noordpool geplaatst, rekening houdend met vele aspecten. In de eerste plaats hebben we besloten dat constant zonlicht van cruciaal belang is om onze basis goed te laten functioneren (we zullen zonnepanelen gebruiken). Bovendien kunnen we het kamp bouwen in een lavabuis (lavabuizen kunnen tot 300 m breed en 40 m diep zijn), wat een extra bescherming biedt tegen zowel straling, die zeer schadelijk kan zijn, als meteorieten. Alleen de woonvertrekken en de laboratoria zullen echter ondergronds worden geplaatst, terwijl de kas en de boerderij aan de oppervlakte zullen worden gebouwd, zodat de planten en dieren het zonlicht kunnen ontvangen dat zij nodig hebben. Een andere zeer belangrijke factor is het gebrek aan variatie in temperatuur (0˚C - -50˚C), in vergelijking met andere gebieden op de maan, waar het -233˚C kan worden. Tenslotte zijn er kraters met ijs te vinden op de polen, die ons een andere stabiele bron van water verschaffen.

Het eerste wat gebeurt wanneer de astronauten aankomen, is het opblazen van een tent die hun onderdak zal zijn tot de basis gebouwd is. De tent zal ook de materialen bevatten die voor de bouw zullen worden gebruikt, evenals een 3D-printer, zodat er minder dingen van de Aarde hoeven te worden meegebracht. Alle luchtdichte deuren zullen rechtstreeks leiden naar ontluchtingskamers die de buitenkant met de binnenkant van de gebouwen zullen verbinden.

 Eerst en vooral, de vorm van onze basis is zorgvuldig gekozen. Om zo weinig mogelijk ruimte te gebruiken in de lavabuis, hebben we de woonvertrekken, de laboratoria en de medische ruimte ontworpen als een halve cilinder, en ze zullen dicht bij elkaar liggen voor toegankelijkheid en efficiëntie. Het gebouw zal worden opgetrokken uit aluminium, omdat de verhouding gewicht/duurzaamheid in ons voordeel is. Een deel van het meubilair zal van karton worden gemaakt en het zal gedeconstrueerd worden vervoerd om minder ruimte in beslag te nemen. De bovenstructuren zijn koepelvormig, omdat deze minder zwakke plekken hebben, en zullen worden gemaakt van polyethyleen, wat het meest bestendige, transporteerbare materiaal is. Het is ook bestand tegen straling en zonnevlammen.

De rovers hebben toegang van het onderste naar het bovenste deel van de basis via een mobiel platform dat voorzien zal zijn van een metalen omheining voor de veiligheid van de robot en de astronauten.

Ons Maankamp is speciaal ontworpen met de veiligheid van de astronauten in gedachten. In tegenstelling tot wat velen denken, is de maan niet de vriendelijkste plek om te leven. Een belangrijke bedreiging zijn bijvoorbeeld meteorieten. Dit fenomeen kan zich onverwachts voordoen, dus onze basis moet te allen tijde beschermd zijn. Dit is de reden waarom we besloten hebben om het ondergronds te bouwen, in een lava buis. De gebouwen aan de oppervlakte zullen worden gemaakt van uiterst resistente materialen, zoals polyethyleen (dat ook alle levende wezens tegen schadelijke straling kan beschermen). Ook de vorm van de gebouwen is gunstig voor de bescherming, want wij hebben besloten ze in de vorm van een koepel te bouwen. Door de ondergrondse plaatsing van de woonvertrekken en de laboratoria wordt voorkomen dat ze door straling en incidentele zonnevlammen worden beschadigd. Als we ze aan de oppervlakte zouden bouwen, zouden alle gebruikte materialen veel complexer moeten zijn om ze te beschermen.

Wij hebben een speciaal systeem ontworpen dat ons in staat stelt water aan de bodem te onttrekken. Na de onttrekking gaat het schone water naar de gootstenen, douches en de kas, en een deel wordt opgeslagen voor consumptiedoeleinden. We gebruiken een hydrocultuursysteem voor het bewateren van de planten, en na het verlaten van de kas gaat het water naar de toiletten en de boerderij. Al het water uit de toiletten en andere bronnen wordt vervolgens gerecycleerd, en het proces herhaalt zich. Op die manier wordt er geen water verspild en zijn er dus minder hulpbronnen nodig.

Zoals we al eerder zeiden, is onze basis bijna zelfvoorzienend, wat betekent dat hij veel elementen bevat die van elkaar afhankelijk zijn en ons constant van voedsel voorzien. De belangrijkste bronnen van levensonderhoud zijn de kas en de boerderij, die elkaar nauw helpen functioneren, met behulp van een compoststation. De compost is gevuld met resten van de boerderij, en helpt de planten sneller en gezonder te groeien. Aangezien dit alles op het oppervlak van de noordpool is geplaatst (waar constant zonlicht en straling is), hebben de planten en dieren intrekbare zonweringen nodig, omdat ze niet kunnen functioneren met meer dan een bepaalde hoeveelheid licht per dag.

Aangezien de astronauten in een vijandige omgeving moeten overleven, is het van vitaal belang om in geval van nood over meer dan één energiebron te beschikken. De eerste bestaat uit zonnepanelen die rond het kamp zijn geplaatst en die voortdurend van stroom worden voorzien door het zonlicht (dat constant is op de noordpool). De tweede is het compoststation, aangezien het gas kan worden omgezet in elektriciteit en warmte. Beide bronnen zijn hernieuwbaar, waardoor ons energiesysteem zelfvoorzienend en ecologisch is, want ons doel is om het milieu te behouden, en niet om te profiteren van de hulpbronnen daar, zoals dat tegenwoordig met onze planeet gebeurt.

Het spreekt vanzelf dat zij in eerste instantie zuurstoftanks van de aarde zullen moeten meebrengen. Een van de meest efficiënte oplossingen is echter zuurstof uit de bodem te halen, aangezien het maanoppervlak rijk is aan gassen. Een andere enorm betrouwbare bron is de broeikas, met het juiste ventilatiesysteem (de planten gebruiken CO2 en stoten O2 uit). Verder hebben we rond de basis strategisch geplaatste watertanks met algen geplaatst, die ook een grote hoeveelheid zuurstof afgeven. Door alle middelen die wij tot onze beschikking hebben te combineren, zullen wij een goed functionerend ventilatiesysteem creëren dat geen grote hoeveelheden stroom nodig zal hebben.

Het hoofddoel van dit Maankamp is wetenschappelijk onderzoek. De astronauten zullen zich richten op geologie, scheikunde en biologie, zoals het bestuderen van de bodem, meteorieten en andere stoffen. Daarnaast zullen we menselijk gedrag bestuderen in deze nooit eerder geziene omstandigheden, zoals straling, de afwezigheid van zwaartekracht en lucht, de variatie in luchtdruk en extreme temperatuurschommelingen. De onderzoekers zullen voortdurend huidmonsters moeten analyseren, tests en experimenten uitvoeren en, het allerbelangrijkste, foto's nemen van alle veranderingen die zich kunnen voordoen. Bovendien moeten zij alle symptomen of abnormaal gedrag bijhouden die zij bij zichzelf of anderen waarnemen. Een andere belangrijke activiteit is het testen van nieuwe geavanceerde apparatuur die verder zal worden gebruikt bij ruimte-expedities. De robots kunnen monsters verzamelen en delen van de maan verkennen die mensen misschien niet kunnen bereiken. Deze zullen in eerste instantie te zien zijn in onontdekte habitats.

Elke dag op de maan biedt nieuwe mogelijkheden om de onontdekte omgeving te onderzoeken en de nieuwe uitrusting uit te testen. Aangezien het concept van dag en nacht op de maan is gewijzigd, moeten de astronauten een functionerend horloge en een klok hebben om een stabiel slaapschema te kunnen handhaven. Zonder minstens acht uur slaap zullen zij hun energie, productiviteit en behendigheid verliezen. s Ochtends doen ze hun verplichte training en eten ze een voedzame maaltijd. Elke dag zijn er laboranten (geologie, biologie en scheikunde) aan het werk, die aan verschillende experimenten werken. Elk van de specialisten heeft een dienst in de medische afdeling, in geval van nood of andere gezondheidsproblemen. De menselijke gedragsanalist zal ook dienst hebben op de meeste dagen. Er komt een mechanicus/IT-specialist die dagelijks de functionaliteit van de rovers en robots in de gaten houdt. Zij zullen ook zorgen voor de gadgets in de communicatiekamer, zodat het contact met de aarde constant en ononderbroken is. Hoewel het grootste deel van hun activiteit bestaat uit experimenteel werk en onderzoek, zullen ze af en toe vrij nemen om af te koelen en onderhoud te doen. De veldverkenner/bestuurder helpt de laborant op langere reizen, of gaat zelf op verkenning. Als er geen assistentie nodig is, kunnen ze gewoon de camera's in de gaten houden die vanaf de basis aan de robots zijn bevestigd, om er zeker van te zijn dat ze de route volgen en dat er geen obstakels zijn die hun beweging hinderen. De bovenste gebouwen zullen slechts om de paar dagen hulp nodig hebben, omdat het water geven en voeden meestal automatisch gebeurt.

Met een naadloos programma zullen de astronauten een gezond en bevredigend leven kunnen leiden, vol ontdekkingen en kansen.