Zaprojektowaliśmy nasz Moon Camp tak, aby utrzymać maksymalnie ośmiu astronautów przez nieokreślony czas, jednocześnie dopuszczając możliwość dalszej rozbudowy. Celem naszego obozu jest zapewnienie wszystkiego, co niezbędne do życia i przeprowadzania szerokiego zakresu eksperymentów w różnych dziedzinach nauki. Baza korzysta z naturalnych i lokalnych zasobów, takich jak tlen i woda z gleby, a także wykorzystuje energię słoneczną, dlatego jest niemal samowystarczalna. Wszystkie te zasoby są również dostępne przez cały czas, niezależnie od czynników zewnętrznych (pozycja słońca, temperatura, promieniowanie itp.). Materiały budowlane zostały starannie dobrane pod kątem łatwego transportu i dokładnej ochrony przed nieprzyjaznym środowiskiem. Strategicznie wybraliśmy miejsce budowy, aby zminimalizować wymagany wysiłek i zasoby, a także ryzyko. Moon Camp został również zaprojektowany tak, aby bezpiecznie podzielić wszystkie obszary przy jednoczesnym zachowaniu dostępności, zarówno pod ziemią, jak i na powierzchni.

Rozważnie umieściliśmy nasz obóz w pobliżu bieguna północnego, biorąc pod uwagę wiele aspektów. Po pierwsze, zdecydowaliśmy, że stałe światło słoneczne jest niezwykle ważne dla prawidłowego funkcjonowania naszej bazy (będziemy używać paneli słonecznych). Ponadto pozwala nam to na zbudowanie obozu w rurze lawowej (rury lawowe mogą osiągać 300 m szerokości i 40 m głębokości), co zapewnia dodatkową ochronę zarówno przed promieniowaniem, które może być niezwykle szkodliwe, jak i meteorytami. Jednak pod ziemią znajdą się tylko pomieszczenia mieszkalne i laboratoria, natomiast szklarnia i farma zostaną zbudowane na powierzchni, aby rośliny i zwierzęta mogły otrzymywać potrzebne im światło słoneczne. Kolejnym bardzo ważnym czynnikiem jest brak zróżnicowania temperatury (0˚C - -50˚C), w porównaniu z innymi obszarami Księżyca, gdzie może ona osiągnąć -233˚C. Wreszcie na biegunach można znaleźć kratery z lodem, które zapewniają nam kolejne stabilne źródło wody.

Pierwszą rzeczą, która dzieje się po przybyciu astronautów, jest nadmuchanie namiotu, który będzie ich schronieniem do czasu wybudowania bazy. Znajdą się w nim również materiały, które zostaną użyte do budowy, a także drukarka 3D, więc mniej rzeczy trzeba będzie przywieźć z Ziemi. Wszystkie uszczelnione powietrzem drzwi będą prowadzić bezpośrednio do pomieszczeń dekompresyjnych, które połączą zewnętrzną z wewnętrzną częścią budynków.

 Po pierwsze i najważniejsze, kształt naszej bazy został przemyślany. Aby zminimalizować przestrzeń wykorzystywaną w tubie lawy, zaprojektowaliśmy pomieszczenia mieszkalne, laboratoria i zatokę medyczną jako połówki cylindra, a dla dostępności i efektywności będą one blisko siebie. Budynek zostanie zbudowany przy użyciu aluminium, ponieważ stosunek wagi do wytrzymałości jest na naszą korzyść. Niektóre meble będą wykonane z kartonu i będą transportowane w sposób zdekonstruowany, aby zajmować mniej miejsca. Górne konstrukcje mają kształt kopuły, ponieważ mają mniej słabych punktów i będą wykonane z polietylenu, który jest najbardziej odpornym, możliwym do transportu materiałem. Sprawdza się również w przypadku promieniowania i rozbłysków słonecznych.

Łaziki mają dostęp z dolnej do górnej części bazy poprzez ruchomą platformę, która będzie miała metalowe ogrodzenie dla bezpieczeństwa robota i astronautów.

Nasz Moon Camp jest specjalnie zaprojektowany z myślą o bezpieczeństwie astronautów. Wbrew powszechnej opinii, Księżyc nie jest najbardziej przyjaznym miejscem do życia. Głównym zagrożeniem są na przykład meteoryty. Zjawisko to może wystąpić niespodziewanie, dlatego nasza baza musi być cały czas chroniona. Z tego powodu postanowiliśmy zbudować ją pod ziemią, w rurze lawowej. Jeśli chodzi o budynki znajdujące się na powierzchni, będą one wykonane z niezwykle odpornych materiałów, takich jak polietylen (który może również osłonić wszystkie żywe istoty przed szkodliwym promieniowaniem). Na korzyść ich ochrony przemawia również ich kształt - postanowiliśmy zbudować je w formie kopuły. Umieszczenie pod ziemią pomieszczeń mieszkalnych i laboratoriów zabezpiecza je przed zniszczeniem przez promieniowanie i okazjonalne rozbłyski słoneczne. Gdybyśmy zbudowali je na powierzchni, wszystkie użyte materiały musiałyby być znacznie bardziej złożone, aby je chronić.

Zaprojektowaliśmy specjalny system, który pozwala nam wydobywać wodę z gleby. Po wydobyciu czysta woda trafia do zlewów, pryszniców i szklarni, a część z niej jest magazynowana w celu spożycia. Do podlewania roślin używamy systemu hydroponicznego, a po opuszczeniu szklarni woda trafia do toalet i gospodarstwa. Cała woda z łazienki i innych źródeł jest następnie poddawana recyklingowi i proces się powtarza. W ten sposób nie marnuje się wody, a więc potrzeba mniej zasobów.

Jak już wspomnieliśmy, nasza baza jest niemal samowystarczalna, co oznacza, że zawiera wiele współzależnych elementów, które zapewniają nam stałe pożywienie. Głównymi źródłami utrzymania są szklarnia i farma, które ściśle pomagają sobie nawzajem w funkcjonowaniu, za pomocą stacji kompostowej. Kompost jest wypełniony pozostałościami z gospodarstwa, a następnie pomaga roślinom rosnąć szybciej i zdrowiej. Ponieważ wszystko to jest umieszczone na powierzchni bieguna północnego (gdzie jest stałe światło słoneczne i promieniowanie), rośliny i zwierzęta wymagają zwijanych żaluzji, ponieważ nie mogą funkcjonować z więcej niż pewną ilością światła dziennie.

Ponieważ astronauci muszą przetrwać w nieprzyjaznym środowisku, niezwykle ważne jest posiadanie więcej niż jednego źródła zasilania, w razie nagłej potrzeby. Pierwszym z nich są panele słoneczne umieszczone wokół obozu, które są stale zasilane przez światło słoneczne (które jest stałe na biegunie północnym). Drugim jest stacja kompostowa, ponieważ gaz może być zamieniony w energię elektryczną i ciepło. Oba te źródła są odnawialne, dzięki czemu nasz system energetyczny jest samowystarczalny i ekologiczny, ponieważ naszym celem jest ochrona środowiska, a nie wykorzystywanie tamtejszych zasobów, jak to się dzieje obecnie z naszą planetą.

Nie trzeba dodawać, że na początku będą musieli sprowadzić z Ziemi zbiorniki z tlenem. Jednak jednym z najbardziej efektywnych rozwiązań jest pozyskiwanie tlenu z gleby, ponieważ powierzchnia Księżyca jest bogata w gazy. Innym niezwykle pewnym źródłem jest szklarnia, z odpowiednim systemem wentylacji (rośliny zużywają CO2 i emitują O2). Ponadto wokół bazy umieściliśmy strategicznie zbiorniki wodne z algami, które również wydzielają dużą ilość tlenu. Łącząc wszystkie środki, którymi dysponujemy, stworzymy wysoko funkcjonujący system wentylacyjny, który nie będzie wymagał znacznych ilości energii elektrycznej.

Głównym celem tego Moon Camp są badania naukowe. Astronauci skupią się na geologii, chemii i biologii, jak badanie gleby, meteorytów i innych substancji. Dodatkowo będziemy badać ludzkie zachowanie w tych nigdy wcześniej niewidzianych warunkach, takich jak promieniowanie, brak grawitacji i powietrza, zmiany ciśnienia powietrza i ekstremalne wahania temperatury. Naukowcy będą musieli stale analizować próbki skóry, przeprowadzać testy, eksperymenty, a przede wszystkim robić zdjęcia wszelkich zmian, które mogą się pojawić. Ponadto będą musieli śledzić wszelkie objawy lub nietypowe zachowania, które mogą zaobserwować u siebie lub innych. Innym ważnym zajęciem będzie testowanie nowego, najnowocześniejszego sprzętu, który będzie dalej wykorzystywany w ekspedycjach kosmicznych. Roboty mogą zbierać próbki i badać części Księżyca, do których człowiek może nie być w stanie dotrzeć. W pierwszej kolejności będą to nieodkryte siedliska.

Każdy dzień na Księżycu przynosi nowe możliwości badania nieodkrytego środowiska i testowania nowego sprzętu. Ponieważ koncepcja dnia i nocy jest zmieniona na Księżycu, astronauci muszą mieć sprawne zegarki i zegary, aby utrzymać stabilny harmonogram snu. Bez co najmniej ośmiu godzin snu stracą energię, produktywność i sprawność. Rano wykonają swój obowiązkowy trening, a także zjedzą pożywny posiłek. Każdego dnia na służbie będą laboranci (geologia, biologia i chemia), pracujący nad różnymi eksperymentami. Każdy ze specjalistów będzie na zmianie w med bay, w razie nagłych wypadków lub innych problemów zdrowotnych. Analityk zachowań ludzkich również będzie dyżurował przez większość dni. Będzie też mechanik/informatyk, który na co dzień będzie monitorował funkcjonalność łazików i robotów. Zadbają też o gadżety w pokoju komunikacyjnym, by kontakt z Ziemią był stały i nieprzerwany. Choć większość ich aktywności to praca eksperymentalna i badania, okresowo będą brać wolne, by się wyluzować i przeprowadzić konserwację. Eksplorator/kierowca terenowy będzie pomagał pracownikowi laboratorium w dłuższych wyprawach lub sam wyruszy na zwiad. Jeśli nie będzie potrzebna pomoc, może po prostu monitorować z bazy kamery przymocowane do robotów, aby upewnić się, że podążają one po trasie i żadne przeszkody nie utrudniają im ruchu. W górnych budynkach pomoc będzie potrzebna tylko co kilka dni, bo podlewanie i karmienie odbywa się w większości automatycznie.

Dzięki płynnemu programowi astronauci będą mogli prowadzić zdrowe, satysfakcjonujące życie, pełne odkryć i możliwości.