Het doel van het project is om een maanbasis te creëren die voor iedereen geschikt is om ondanks de huidige omgeving op de maan te leven. Dit maankamp moet zo innovatief en creatief mogelijk zijn.

We willen ons maankamp bouwen op Clavius Crater. Het ligt op het zichtbare vlak van de maan, ten zuidwesten van Tycho Crater.

Wij hebben deze locatie gekozen omdat deze groot is (de diameter is 225 km) en de diepte (3,5 km diep). Er is ook het feit dat er watermoleculen in de buurt aanwezig zijn. Er zijn er tussen 100 en 412 ppm. Een ander criterium waardoor wij daar willen wonen is het feit dat het in het zuiden van de maan vaker dag dan nacht is.

We gaan grondstoffen die al op de maan beschikbaar zijn, zoals stof, gebruiken en er bakstenen van maken om wegen en lanceerplatforms te bouwen. Wetenschappers hebben ontdekt dat maanstof vergelijkbaar is met vulkanisch stof. Wat nog niet zeker is, is of dit idee, dat zo praktisch lijkt, kan worden toegepast en zo efficiënt blijkt als verwacht.

Om op de maan te kunnen drinken, vertrouwen we op twee aspecten:
- Het vinden van water, in de vorm van watermoleculen, op de maan. Het is aanwezig op het oppervlak, in microkraters, in vaste vorm.
- Een andere mogelijkheid is het maken van water op de maan dankzij de zonnewind. Dit zou het oppervlak van de maan verrijken met ingrediënten die water kunnen maken. De zonnewind zou de moleculaire bindingen tussen zuurstof en silicium kunnen afbreken. Deze oplossing is nog niet zeker, blijkbaar is er meer onderzoek nodig.

Voor voedsel gaan we twee verschillende methoden gebruiken:
Eén daarvan heet aquaponics.
En we gaan insectenkwekerijen hebben om een overvloedige bron van eiwitten te krijgen.

Omdat wij weten dat de nachten op de maan lang zijn en veertien dagen duren, hebben wij ervoor gekozen een zonnepark te bouwen dat overdag warmte verzamelt en 's nachts elektriciteit levert.

We gaan twee methoden gebruiken. De eerste is het kweken van planten die zuurstof afgeven met CO2 die de astronauten uitademen.
Een andere manier zou zijn om waterelektrolyse te gebruiken, waarbij zuurstof en waterstof worden geproduceerd.

Op een ochtend, toen hij wakker werd, wilde een zeer ambitieuze jongen naar de maan gaan. Hij had geen naaste familie dus hij dacht dat hij niet zou missen wat hij niet had. Voordat hij de definitieve beslissing nam, probeerde hij zoveel mogelijk informatie te krijgen en alles te leren wat hij nodig zou hebben om op de maan te leven. Hij heeft deze en andere dromen, wat normaal is voor iemand van zijn leeftijd. Toen hij 18 was wist hij zeker wat hij wilde worden. Hij zou astronaut worden. 21 april 2021 is een dag die hij niet snel zal vergeten. Hij was er klaar voor. De grote dag is eindelijk aangebroken. Hij is klaar voor vijf dagen aan boord van een raket die hem naar de maan zal brengen. Natuurlijk heeft hij zich voorbereid op het Maankamp en weet hij wat hij moet doen om te overleven in deze vijandige omgeving.
3,2,1 ontsteking! Er zijn 3 mensen aan boord. Eenmaal op de maan keken onze 3 avonturiers rond om te zien waar ze konden bouwen en kozen voor de Clavius krater omdat de dagen daar langer zijn dan de nachten. Ze besloten dat hun kamp op een koepel zou lijken omdat die vorm de meeste weerstand biedt.
Voor voedsel gebruiken ze aquaponics en hebben ze een insectenkwekerij. Voor energie hebben ze een zonneboerderij die overdag werkt en een andere die 's nachts werkt. En hij wil planten kweken die zuurstof afgeven met CO2 die astronauten uitademen.
Een andere manier die hij kiest is het gebruik van waterelektrolyse, waarbij zuurstof en waterstof worden geproduceerd.