Ons maankamp is bedoeld als wetenschappelijke instelling en bevindt zich bij de zuidpool van de maan. De belangrijkste missie is het onderzoek van de meteorieten die van buiten het zonnestelsel komen, en de samenstelling van het regoliet. Er wordt ook biologisch onderzoek gedaan en er wordt geëxperimenteerd met de ontwikkeling van planten op de maan. Vanaf de aarde zullen de astronauten worden geobserveerd en zal psychologisch onderzoek worden gedaan naar hun geestelijke gezondheid en sociaal gedrag. De verdeling van het kamp in verschillende delen zal de astronauten alles bieden zodat zij een normaal leven kunnen leiden. Zo zijn er in de basis sportfaciliteiten tegen de gevolgen van de geringe zwaartekracht, medische ruimte voor zowel eerste hulp als dagelijks welzijn en goed uitgeruste laboratoria. Het kamp biedt plaats aan vier personen tegelijk, en twee van hen kunnen tegelijkertijd naar buiten. Om te voorkomen dat er regoliet in de lucht van de basis komt, zijn de ruimtepakken van buitenaf aan de muur van de basis bevestigd, en de astronauten kunnen er vanuit de binnenruimte in. Er is een andere ingang alleen voor het materiaal waarop experimenten binnen de basis worden uitgevoerd. Buiten de basis zijn twee vloeistoffen te vinden waarin water kan worden opgeslagen. Energie wordt verkregen uit zonnecellen.

Het kamp zou worden gebouwd in de Shackleton-krater, nabij de zuidpool van de maan. We hebben hiertoe besloten vanwege de lage temperatuurschommeling van de binnenkant van de krater en omdat deze rijk is aan ijs, dat kan worden gedolven voor later gebruik. De kraterrand wordt voortdurend verlicht door de zon, zodat de zonnepanelen voldoende stroom produceren. Ook andere kraters in de buurt van Shackleton bevatten enorme hoeveelheden ijs.

De binnenwanden zouden worden gemaakt van aluminium platen die vanaf de aarde zouden worden aangevoerd. De buitenkant zou kunnen worden geprint door een regolith 3D-printer. Astronauten zouden verschillende lagen regolith platen kunnen printen, die de basis kunnen beschermen tegen micrometeorieten, kosmische straling en andere gevaarlijke zaken.

Tegen meteorietinslag en kosmische straling beschermt een dikke, bedrukte regolietlaag de bovenkant van de basis, terwijl het hele gebouw in het maanoppervlak is verzonken. Regoliet kan niet in de atmosfeer van de basis komen, omdat astronauten van binnenuit in hun ruimtepak kunnen stappen, dat aan de buitenwand is bevestigd. Vervolgens worden zowel de basis als het pak afgesloten door een deur, en kan het pak loskomen van de muur.

Door de eigenschappen van de krater ligt er op de bodem een enorme hoeveelheid waterijs en droog ijs, dat kan worden gewonnen en in de containers bij de basis kan worden geladen. Met de maanrover kunnen we gemakkelijk de nabijgelegen kraters bereiken en ook daar het ijs uithalen. Het ijs wordt dan in de containers bij de basis geladen. De warmte van de zon smelt het ijs, en het water kan met een pomp en pijpen in de basis worden gebracht. Een deel van het water wordt via elektrolyse omgezet in zuurstof en waterstof.

Totdat de planten volledig ontwikkeld zijn, consumeren de astronauten voorverpakte vacuümverpakte maaltijden. Zulke planten zijn maïs, soja, sla en verschillende bessen. Onder maanomstandigheden is het heel belangrijk dat astronauten gezond, vitaminerijk voedsel kunnen eten, met voldoende calorieën, eiwitten en vetten.

De rand van de krater staat onder voortdurend zonlicht, zodat enorme zonnepanelen kunnen worden gebruikt om de hele basis van energie te voorzien. Waterstof uit de elektrolyse van water kan ook worden gebruikt als alternatieve energiebron.

Zuurstof en stikstof zijn de twee hoofdbestanddelen van de lucht hier op aarde. Op de maan kan zuurstof worden verkregen door elektrolyse van het water en door het smelten van maanzaad. Stikstof daarentegen is zeer zeldzaam op de maan en moet van de aarde worden aangevoerd.

Onze maanbasis zou dienen als een wetenschappelijke buitenpost voor de eerste permanente astronauten op de maan. Klanten op aarde kunnen projecten en experimenten indienen die de wetenschappers kunnen uitvoeren. Die projecten kunnen betrekking hebben op gebouwen, aandrijving, plantenteelt, veeteelt of diverse andere toepassingen.

De dag op de maan zal even lang zijn als op de aarde. Het is een beetje ingewikkeld, omdat de maan eens in de 28 dagen om zijn as draait, maar met kunstlicht en met luiken kan men een kunstmatige dag maken. In de ochtenduren wordt de bemanning wakker en doet de gebruikelijke hygiënische dingen en ontbijt. Daarna begint iedereen aan zijn eigen project te werken. Elk bemanningslid heeft een "full time" baan op de basis: een botanicus/bioloog, een monteur, een geoloog en een arts. De bioloog is verantwoordelijk voor de planten, hun bewatering en bemesting. De monteur onderhoudt de machines op de basis, als er iets kapot gaat, probeert hij het te repareren. De geoloog zal het maanoppervlak en daaronder onderzoeken. Het is belangrijk dat te bestuderen voor plaatsen waar latere missies hun basis kunnen bouwen en voor grondstoffen die kunnen worden verkregen. De arts is verantwoordelijk voor de gezondheid van de bemanning. Wanneer zij niet bezig zijn met hun "full time" baan, kunnen zij op hun eigen terrein experimenten uitvoeren om de maan, en het leven op de maan, te bestuderen. Dit onderzoek zal onze kennis vergroten over hoe we een zelfvoorzienende basis met grote capaciteit kunnen creëren, die meer astronauten kan ondersteunen. Voordat ze gaan slapen, controleren ze alle systemen op de basis, vooral de levensinstandhoudingsapparatuur, en de automatische bewakingssystemen. Het kamp kan automatisch alarm slaan als er iets fout gaat.