Projekt, który zrealizowaliśmy, nosi nazwę GRN.
Nasz model przedstawia konstrukcję na naszym satelicie, która pozwoliłaby astronautom na odpoczynek, pracę i naukę w tym miejscu.
Nasz projekt GRN składałby się z ogromnej szklanej kopuły. Księżyc w nocy ma niższą temperaturę niż Ziemia, a ta kopuła przyciągałaby ciepło, ponieważ jest wykonana ze szkła. Ale i tak istniałby mechanizm, który powodowałby wzrost temperatury w nocy z -180°C do około 25°C, a w dzień powodowałby spadek temperatury ze 100°C do około 25°C.
Dla nas najważniejsze jest, aby nasz projekt nie szkodził środowisku, dlatego GRN będzie posiadał mechanizmy, które pozwolą na przekształcenie energii nieodnawialnych w odnawialne.
Należy zaznaczyć, że, nie chcemy cywilizować Księżyca, chcemy dokonać przełomu w kolejnym rozdziale historii przyszłości, nie wymazując prologu z książki.
Z zewnątrz GRN znajdowałaby się kolejna mała kopuła połączona rurą z kopułą główną, gdzie znajdowałaby się maszyna do produkcji tlenu, dzięki czemu astronauci wewnątrz GRN nie musieliby nosić hełmu.
Poza tym GRN będzie miał szklarnię, bo na powierzchni Księżyca w kraterach i na biegunach księżycowych są sole mineralne i woda, więc można by sadzić pewne rodzaje roślin.
Jeśli Ziemia jest znana jako niebieska planeta, to czy możemy znać Księżyc jako zielonego satelitę?

Blisko równika księżycowego

Wybraliśmy ją z trzech powodów:
1- Ponieważ będąc w punkcie środkowym Księżyca, kontrolowalibyśmy całego satelitę.
2- Na całym satelicie są kratery, czyli mielibyśmy komfort posiadania kraterów wewnątrz naszej głównej kopuły, z których moglibyśmy wydobywać wodę.
3- Kiedy zbudowalibyśmy go na równiku Księżyca, mielibyśmy więcej terenu do rozbudowy naszego modułu.

W skrócie, chociaż większość ludzi uważa, że bieguny są idealnym obszarem do budowy modułu, my chcieliśmy wyjść poza margines i znaleźliśmy pozytywne punkty, aby zlokalizować nasz projekt na równiku satelity.

Moon Camp budowalibyśmy za pomocą maszyn niezbyt dużych, by móc je przenieść do wnętrza statku, a proces byłby powolny i dokładny, by nie uszkodzić Księżyca.
GRN byłby wykonany z różnego rodzaju materiałów, ale głównie z metali, 18-karatowego białego złota do przewodzenia prądu, szkła do podnoszenia i obniżania temperatury, twardego plastiku dla naszych upraw.

Można ją było uzyskać przez ssawkę (zainstalowaną na podłodze naszego małego księżycowego miasteczka), bo w kraterach na równiku Księżyca, gdzie zainstalowany jest nasz projekt, GRN. Woda może być z nich wydobywana, według licznych badań, które pokazują, że jest w nich ciecz.

Statek przewoziłby transport odwodnionej żywności, tak jak robi to wojsko.
Ale, jak już wcześniej wskazywaliśmy, szklarnia, dzięki krzyżowaniu gatunków, produkowałaby więcej żywności (tyle, ile według obliczeń astronautów potrzebują).
Te krzyżówki dostarczałyby wszystkich niezbędnych składników odżywczych i rosłyby w krótkim czasie.

Naszą intencją przez cały czas było stworzenie 100% zielonego obozu/miasta i dlatego GRN miałby mechanizm przekształcania energii nieodnawialnych w odnawialne.
Wykorzystaliśmy wysoką temperaturę księżyca w ciągu dnia, przekraczającą 100ºC, do uzyskania energii słonecznej, która byłaby energią wykorzystywaną przez nasz statek.
ENERGIA NIE JEST ANI TWORZONA ANI NISZCZONA, TYLKO PRZEKSZTAŁCANA!

Całą część naszego obozu przeznaczyliśmy na regulację i zaopatrzenie GRN w ten ważny gaz - O2.
Mechanizm ten przekształcałby CO2, który astronauci wytwarzaliby oddychając, a rośliny w procesie fotosyntezy, w O2.

Normalny dzień dla każdego astronauty w GRN składałby się z:
Po przebudzeniu w swoim łóżku, na najwyższym piętrze, zejść na dół, aby sprawdzić mechanizmy O2, aby upewnić się, że wszystko jest w porządku, a następnie udać się do zielonego pokoju, aby zająć się roślinami uprawnymi i pracować nad nowymi gatunkami i, jest to, że astronauci będą tworzyć nowe rośliny poprzez modyfikację rodzica i pokoleń pomocniczych (jak w przeszłości zrobił Mendel z groszkiem ogrodowym), aby te miały cele medyczne i spożywcze. Jak już wielokrotnie podkreślaliśmy, nasz projekt jest bardzo troskliwy o środowisko i o samego satelitę.
Nasz astronauta opuści GRN, by dalej badać satelitę, a następnie sprawdzić, czy mechanizm prawidłowo reguluje temperaturę i wykorzystać godziny, które mu pozostały, krótko przed snem, by dzięki centrum dowodzenia porozmawiać z przełożonymi misji i oczywiście z ich rodzinami.
Bo, bardzo ważna jest praca nad misją, ale trzeba też umieć się odłączyć i być 100% psychicznie.