Naszym celem jest zaprojektowanie bazy księżycowej możliwej do zbudowania w niedalekiej przyszłości, która jest samowystarczalna i może pomieścić 6 astronautów jednocześnie bez obaw o przestrzeń. Nasz projekt opiera się na "łatwej" stronie rozmieszczenia bazy. Opieramy nasz projekt na kształcie kopuły z kilkoma niezależnymi modułami, z których każdy ma określoną rolę do odegrania w bazie, a które są niezbędne dla dobrego samopoczucia astronautów. W tych modułach znajdzie się wszystko, od sportu, przez badanie gwiazd, po rolnictwo, przechowywanie żywności i opiekę medyczną. Nasza inspiracja pochodzi z biomimikry na temat struktur pęcherzykowych pszczół. Żywność będzie musiała być początkowo sprowadzana z Ziemi, a następnie produkowana przez bazę w modułach.

Aby znaleźć najlepsze miejsce na założenie naszej bazy księżycowej, szukaliśmy miejsca, które najlepiej odpowie na problemy, z którymi się borykamy, czyli zaopatrywanie naszej bazy w wodę i energię. Dlatego wybraliśmy budowę naszej bazy na południowym biegunie Księżyca. Rzeczywiście, biegun południowy oferuje te dwa niezbędne zasoby: wodę i energię. W stałym cieniu niektórych kraterów znajdują się duże połacie lodu, a okoliczne szczyty są niemal stale wystawione na działanie światła, co czyni je odpowiednimi miejscami dla paneli słonecznych. Konkretnie wybraliśmy ustawienie na krawędzi krateru Shackleton, gdzie można znaleźć wszystkie wymienione powyżej zalety. Dodatkowo, krater oferuje całkowitą ciemność i niską temperaturę, co pozwoli na unikalne i niezakłócone obserwacje astronomiczne.

Po raz pierwszy nasza baza spocznie na module głównym, który jako pierwszy dotrze na Księżyc. Ten główny moduł jest łatwiejszy w transporcie i nie wymaga przystosowanej rakiety. Ten ostatni wyląduje na górze o precyzyjnych i uzasadnionych współrzędnych i będzie łatwy do rozstawienia. Biorąc pod uwagę grawitację księżycową i użyte materiały, moduł główny może być łatwiej przemieszczany w przypadku marginesu błędu.

Za drugim razem załoga składająca się z dwóch astronautów przygotowuje się do dołączenia do modułu głównego. Załoga będzie musiała sprawdzić i zabezpieczyć prawidłowe funkcjonowanie, a tym samym możliwość zacumowania pozostałych modułów do modułu głównego.

Na koniec moduły wtórne zadokują do zleceniodawcy. Dzięki swojemu wyglądowi, moduły wtórne są też łatwiejsze w transporcie na Księżyc. Montaż modułów jest bardzo szybki i łatwy. To jest właśnie wydział naszej bazy, złożony, ale łatwy w obsłudze.

Nasze Moon camp nie używają specyficznych materiałów. W rzeczywistości, użyte materiały muszą być odporne na upadek asteroidy, promieniowanie słoneczne i ekstremalną temperaturę Księżyca. Różne warstwy materiałów są łatwe w montażu dzięki konstrukcji modułów, a ich ściany składają się z trójkątnej ramy, aby umożliwić lepszą konserwację modułu i uniknąć deformacji (oraz wspierać moduły Peltiera).

Po pierwsze, określiliśmy wcześniej, że nasz Moon Camp zostanie zbudowany w kraterze na południu Księżyca. Światło słoneczne dotyka kraterów bardzo rzadko, więc aby uchronić naszych astronautów przed piekącym zimnem, nasz Moon Camp będzie utrzymywany w cieple przez system grzewczy pochodzący z podłogi. Pyły księżycowe są bardzo uciążliwe, aby zapobiec dyskomfortowi naszych astronautów, zastosujemy w naszym obozie system filtrów. Aby uchronić astronautów przed intensywnym promieniowaniem gamma, nasi astronauci będą nosić specjalny kombinezon. Przeciwko mikrometeorytom zaplanowaliśmy wykorzystanie druku 3D. Tą metodą wydrukujemy tarczę wokół naszego Moon Camp, aby chronić astronautów przed naturalnymi katastrofami na Księżycu.

Na początku astronauci przyniosą ze sobą trochę wody i będą z niej korzystać przez czas budowy bazy. gdy budowa zostanie zakończona, wykorzystamy lód znajdujący się w pobliżu bazy, by dostarczyć astronautom trochę wody. Oczywiście wszystkie ścieki muszą być w jak największym stopniu poddane recyklingowi (za pomocą filtrów, zbiorników klarujących, ozonowania...). Woda będzie potrzebna do kilku rzeczy, takich jak plantacje, higiena.

Jeśli chodzi o jedzenie, to głównym celem jest jak najszybsza samowystarczalność. Oczywiście na początku astronauta będzie musiał jeść zapakowane jedzenie z Ziemi. Jedzenie astronautów będzie składało się tylko z warzyw. Żywność taka jak jarmuż czy ziemniaki mogłaby być uprawiana hydroponicznie w osłoniętej szklarni oświetlonej diodami LED. Rośliny przetwarzają odpady i zamieniają dwutlenek węgla w tlen, więc stanowiłyby istotną część systemu podtrzymywania życia.

Naszym pierwszym źródłem zasilania będzie moduł Peltiera, który potrafi zamienić różnicę temperatur w energię elektryczną. Później astronauta może dodać panele słoneczne, ze względu na prawie stałe oświetlenie terenu. W przypadku problemów technicznych z panelami lub modułem Peltiera, zostanie zainstalowana bateria, która zapewni dobre funkcjonowanie bazy przez jakiś czas.

Na początku użyjemy sprężonego powietrza przywiezionego z Ziemi, aby zapewnić dostęp tlenu dla astronauty. Później użyjemy nowego systemu ACLS, który może przetwarzać CO2 na O2.

Nasza baza została zaprojektowana z myślą o eksperymentach naukowych, ale w przyszłości może być również dostosowana do celów komercyjnych i/lub turystycznych.

W rzeczywistości myśleliśmy również o innym układzie modułów wtórnych. Nasze moduły wtórne, których kształt jest sześciokątny, mogą być układane w stosy, aby zmieścić appartement, gdzie każdy moduł odpowiadałby jednemu pomieszczeniu. Ale w pierwszym przypadku będzie on bardzo skoncentrowany na eksperymentach naukowych.

Zaczęliśmy dzielić 6 osób w bazie księżycowej na 3 zespoły po 2 osoby, aby móc rozdzielić różne zadania do wykonania w ciągu 24 godzin dziennie. W istocie, ustaliliśmy rotację tak, aby baza księżycowa była aktywna 24 godziny na dobę, ponieważ zawsze są tam co najmniej dwa zespoły. Tak więc harmonogramy między zespołami są rozłożone w czasie, aby dwa zespoły nie kończyły wykonywania tego samego zadania razem. Z wyjątkiem sportu, gdzie dwie drużyny krzyżują swoje drogi, aby załoga mogła mieć chwilę na wymianę z innymi drużynami. Mając ten sam cel, upewniliśmy się, że cała załoga, 6 osób, spotkała się podczas posiłku, aby umożliwić chwilę wymiany i aby zespoły nie były całkowicie od siebie odłączone. Dlatego też, starając się przestrzegać wszystkich tych ograniczeń, które wprowadziliśmy, byliśmy w stanie stworzyć typowe planowanie naszej bazy księżycowej, opisując dzień każdej drużyny zgodnie z godzinami dnia. Załączyliśmy to planowanie " Sekcja 3 - Dzień na Księżycu.png".