Ten obóz księżycowy nie jest zbudowany wyłącznie na badaniach naukowych, ale na osiągnięciach nauk humanistycznych na ostatniej granicy. Rozwijamy się, ponieważ jesteśmy innowacyjni i zawsze się dostosowujemy, więc oparłem Księżycową Wieżę na upamiętnieniu naszego dążenia jako gatunku do sięgania gwiazd. Sama wieża ma ponad 1930 m wysokości i została zbudowana przez roboty, specjalnie zaprogramowane tak, aby stopniowo przemieszczały się wyżej wraz z budową budynku, nie wymagając przy tym zbyt wiele ludzkiego nadzoru ani pracy. Wieża stanowi również idealne miejsce dla teleskopu, który pozwala naukowcom badać obszary galaktyki znajdujące się w większej odległości. Ponadto na wieży znajduje się antena satelitarna, która pozwala na lepszą komunikację z Ziemią, ale także służy do bezprzewodowego przesyłania energii, odbierając ją z orbitujących satelitów. Ze względu na wysokość wieży, broń jest rozmieszczona w celu obliteracji wszelkich dużych asteroid lub gruzu, które mogłyby zaszkodzić wieży.

Luna Tower mieści osoby mieszkające na terenie bazy. Została zaprojektowana tak, aby była samowystarczalna i zawierała wszystkie wymagania dla mieszkających tam ludzi. Co więcej, dobrobyt astronautów jest również kluczowy, ponieważ jeśli społeczność ma być całkowicie zrównoważona, ludzie, którzy tam mieszkają powinni chcieć zostać, nie z obowiązku moralnego, ale z powodu takiego samego przywiązania, jakie człowiek ma do swojego domu. W Lunar Tower są lekarze, kilka klubów i klas, szkoła, siłownia, obiekty rekreacyjne, basen, boiska sportowe i szklarnia, w której można spacerować.

Krater Shackleton

Krater Shackleton jest idealną lokalizacją dla obozu. Niemal ciągłe światło słoneczne na krawędzi pozwoli technologii słonecznej wykorzystać pełną moc słońca, dając niezwykle wydajne źródło energii. Co więcej, kieszenie lodowe w kraterze pozwolą robotom na zbieranie lodu bez konieczności podróżowania poza powierzchnię krateru. Stały cień wewnątrz krateru będzie również stanowił ochronę przed trudnymi warunkami atmosferycznymi i wahaniami temperatury. Oznacza to, że technologia i budynki mogą być zaprojektowane specjalnie dla jednej temperatury, w przeciwieństwie do skrajności, które mogą wystąpić na bardziej odsłoniętych obszarach.

Roboty wydobywają bogaty w metale pył księżycowy i dostarczają go do komory technologicznej, gdzie jest on rozdrabniany na fragmenty. Następnie jest on odkurzany rurą i wtapiany na aluminiowy szkielet budynku za pomocą robotycznego ramienia. Koło umieszczone w środku robota kontynuuje następnie wspinanie się na wieżę w tempie fuzji. Kopuła wykonana jest z membrany ETFE, aby móc w pełni uchwycić efekty fotosyntezy, jednocześnie utrzymując zadaną temperaturę i będąc łatwą w transporcie dzięki swojej lekkości.

Woda jest wydobywana przez czworonożne roboty z lodu pod kraterem Shackleton. Czworonogi zostały zaprojektowane i zaprogramowane tak, aby mogły schodzić i wchodzić pod dużym kątem oraz z łatwością przemieszczać się po nierównym terenie. Po wydobyciu lodu przez roboty, zwracają go one do destylatora. Woda jest następnie podgrzewana przez promienie słoneczne, gdy destylator jest umieszczony na krawędzi krateru. Gdy woda odparowuje z gotującej się kuli, pozostają po niej szkodliwe skały księżycowe. Woda jest ostatecznie skondensowana przed udaniem się do Wieży Księżycowej.

Kopuła z ETFE jest wykorzystywana głównie w rolnictwie bazy księżycowej. Głównym źródłem produktów jest akwaponika, ale stosuje się również rośliny odporne na suszę. Ikra ryb jest transportowana z Ziemi do systemu akwaponicznego. Następnie są one kupowane i wypuszczane do zbiorników pielęgnacyjnych, zanim zostaną wprowadzone do głównych zbiorników akwaponicznych. Ryby są zazwyczaj karpiami genetycznie ulepszonymi dla środowiska akwaponicznego.

Istnieją trzy główne źródła energii zasilające Moon Camp, nie licząc pojedynczych lub małych projektów. Pierwszym i prawdopodobnie największym źródłem energii jest energia słoneczna. Liczne farmy słoneczne rozrzucone są na obrzeżach i poza kraterem, aby w pełni wykorzystać 80% czasu, kiedy świeci słońce. Drugim źródłem jest bezprzewodowa transmisja energii z orbitujących satelitów przesyłana do anteny na Wieży Księżycowej. Trzecim źródłem jest rekreacyjne źródło prądu generowane z ćwiczeń mieszkańców Wieży Księżycowej.

Butle ze sprężonym tlenem transportują powietrze na Księżyc. Po zakończeniu tego procesu zaopatrzenie w powietrze na Wieży Księżycowej jest całkowicie samowystarczalne. Palmy araca i wiele innych gatunków roślin umieszczonych w kopule z ETFE produkuje tlen, który jest transportowany rurami przez cały obiekt. Powietrze jest następnie pakowane na potrzeby misji poza obozem lub po prostu krąży w pomieszczeniach w samej wieży i obozie.

Wszedłem do windy próżniowej, która wystrzeliła w górę, sprawiając, że moje otoczenie stało się tylko plamą. Na zewnątrz przez szybę wieży mogłem obserwować jałowy, ale piękny krajobraz księżyca. W końcu winda rozbrzmiała i wraz z kilkoma osobami wyszliśmy na powierzchnię. Było to okrągłe pomieszczenie przypominające kopułę, w którym co najmniej setka osób szybko pisała na maszynie, zapewniając sprawne działanie całej bazy. Wokół kopuły stopniowo obracały się talerz astronomiczny i teleskop. Schody z białego marmuru prowadziły spiralnie w górę, na kolejny pokład, gdzie liczni astronomowie studiowali gwiazdy, a następnie spieszyli się, by je zarejestrować.

Po wysłaniu sygnałów na Ziemię i dostarczeniu wielu wiadomości do wielu osób, zjechałem windą. Szybkim krokiem ruszyłem do kopuły ETFE, gdzie pomagałem podlewać różne gatunki roślin i zbierać te, które dojrzały.

Ponownie udałem się do stołówki, gdzie z przyjemnością zjadłem posiłek. Cała żywność została wyhodowana w kopule ETFE i mimo niewielkiego wyboru smakowała świeżo i była niezwykle pożywna. Po obiedzie wstąpiłem do sali gimnastycznej, gdzie biegałem na bieżni, w której energia została wykorzystana i zamieniona na elektryczność dla obozu.

Potem obserwowałem, jak Ziemia zachodzi w horyzont, zanim wycofałem się do swojej kwatery sypialnej, a zaprogramowane przez roboty światła automatycznie się wyłączyły.