Nasz projekt jest przeznaczony do eksploracji i naukowego, infrastrukturalnego rozwoju Księżyca. Naszym celem jest maksymalne odciążenie Księżyca. Z lodu wydobytego z Księżyca możemy: uzyskać wodę, tlen i paliwo, a także poprzez panele słoneczne, które są przedstawione w projekcie, otrzymamy energię. 

Księżycowa rzeźba terenu pozwoli nam również zbudować pożądaną konstrukcję za pomocą drukarki 3D i materiałów wydobytych z Księżyca. Atmosfera będzie wspomagana przez system hydroponiki, dzięki któremu będziemy przekształcać dwutlenek węgla uwalniany przez ludzi w tlen, a szklarnia, oprócz innych funkcji, pomoże nam w produkcji żywności. Aby uprościć życie na Księżycu, użyjemy łazików, które będą pełnić funkcję transportową, a do transportu lodu użyjemy specjalnej maszyny, dzięki której będziemy mogli transportować lód do zbiornika. Będziemy potrzebować dwóch lotów przygotowawczych Ariane 6, a astronauci i kurczaki przylecą czwartym lotem. 

Nad kraterem znajduje się obserwatorium, kosmodrom, oranżeria ze zbiornikami wodnymi, łazikami, panelami słonecznymi i wyjściami ewakuacyjnymi. Poniżej będzie centrum mieszkalno-badawcze, które składa się z następujących pomieszczeń: toaleta, magazyn, sypialnia, pokój badawczy z nowoczesnym sprzętem naukowym. Pod bazą znajdzie się również dodatkowa szklarnia. Podsumowując, nasz Księżycowa SONATA Baza będzie wielofunkcyjnym miejscem do eksploracji i życia, mamy nadzieję, że pomożemy przyszłym pokoleniom w odkrywaniu czegoś tak ogromnego jak wszechświat.

Instytut SETI ogłosił, że zidentyfikował serię małych dołów w kraterze w pobliżu północnego bieguna Księżyca. Ze względu na niższą grawitację na Księżycu, rury lawowe powinny mieć kilometry średnicy. To wystarczająco dużo dla 

budowa naszej bazy. Obóz będzie zlokalizowany na północno-wschodnim dnie krateru Philolaus, gdzie odkryto księżycowe rury. W wiecznie zacienionych kraterach mogą znajdować się duże złoża wody, które koloniści będą mogli zbierać. Główna baza i zbiornik wody będą znajdować się pod ziemią, podczas gdy obserwatorium i poruszające się pojazdy pozostaną na miejscu.

na powierzchni Księżyca. Biegun północny ma również inną zaletę, jaką jest bliskość energii słonecznej. Ta lokalizacja dałaby nam dostęp do stałego światła słonecznego, które wykorzystalibyśmy do generowania energii i stacji produkcyjnych do druku 3D. Później planujemy ewoluować i produkować zasoby, produkty, które mogą być wysyłane na Ziemię i wykorzystywane do wielkich celów.

Aby zbudować bazę, wysyłalibyśmy modułowe części za pomocą rakiet nośnych. Części te byłyby następnie wykorzystywane do budowy różnych struktur i pojazdów. Przywieziemy również robota o nazwie "Razor" zaprojektowanego do zbierania księżycowej gleby, aby astronauci mogli z niej budować. Regolit zostanie połączony z polimerami, takimi jak tworzywa sztuczne lub żywice (które zostaną poddane recyklingowi z odpadów członków załogi), aby stworzyć surowiec do drukowania. Możemy tworzyć polimerowy beton kompozytowy albo przy użyciu granulowanego materiału bezpośrednio z ziemi, albo granulowany materiał można podgrzać i wyciągnąć z niego włókno szklane, które sprawia, że materiał jest naprawdę mocny, jak włókno węglowe lub kevlar. W ten sposób możemy wykonać dowolną prostą konstrukcję, której załoga może potrzebować, niezależnie od tego, czy jest to siedlisko, ściana przeciwwybuchowa, droga, czy hangar. Również meble i inne rzeczy, których mogą potrzebować. Nasz kraj ma długą historię wytwarzania kapeluszy svan (region w Gruzji) z filcowanej wełny, co jest jedną z ważnych tradycji tożsamości kulturowej ludu Svan. Sam materiał, z którego wykonane są czapki, stanowi doskonałą barierę termiczną. Nasi przodkowie używali tego materiału do spania na śniegu w zimie. Miliony maleńkich kieszeni powietrznych mogą zatrzymywać powietrze, tworząc w ten sposób barierę termiczną przed temperaturami zewnętrznymi. Właśnie dlatego zdecydowaliśmy się użyć jednego z materiałów naszego symbolu narodowego jako izolatora termicznego dla naszej bazy księżycowej.

Żyjąc pod ziemią, w tunelach księżycowych, mamy przewagę ukrywania się przed promieniowaniem powierzchniowym, bombardowaniem mikrometeorytami i ekstremalnymi temperaturami. Te naturalne tunele oszczędzą im ciężkiej pracy związanej z koniecznością kopania tunelu. Dachy tych tuneli wahają się od 10 do 90 metrów. To wystarczyłoby, aby ochronić nas przed promieniowaniem słonecznym i galaktycznym promieniowaniem kosmicznym. Uszczelniając wnętrze tuby z lawą, zapobiegniemy przedostawaniu się księżycowego pyłu (który jest niebezpieczny dla elektroniki) do wnętrza bazy. Wprowadzony zostanie sztuczny cykl dnia i nocy, dzięki czemu rośliny/zwierzęta będą zachowywać się normalnie, a członkowie załogi nie będą mieć zakłóconego snu. Ściany będą zawierać stabilne poziomy tlenu i wilgotności, aby wszystkie organizmy miały środowisko do przetrwania. Aby zapewnić, że załoga pozostanie zdrowa psychicznie, utrzymywany będzie kontakt między rodziną, a każda osoba będzie mogła zabrać dwa kilogramy rzeczy osobistych.

Woda, którą będziemy pobierać z Ziemi, jest zasobem wyczerpywalnym. Ale będziemy blisko bieguna północnego, gdzie odkryto lód. Tam dokonamy odwiertu za pomocą planetarnego ekstraktora lotnego PVEx), a następnie podgrzejemy rdzeń. Wewnątrz przewodu wiertniczego znajdują się wbudowane grzałki, które zmuszają substancje lotne do sublimacji i przechodzenia w górę przez środek przewodu wiertniczego. Woda będzie miała postać lodu. Tak więc, po zebraniu i przechowywaniu lodu w zbiorniku na wodę, energia słoneczna zostanie zebrana i skierowana w dół za pomocą szkła powiększającego, aby woda mogła zostać przekształcona z lodu w parę. Później gaz ten wydostanie się przez zimne rury, w ten sposób możemy go uwięzić na zimnej powierzchni i stanie się wodą. Pozostanie nam duża ilość wody, która następnie zostanie wykorzystana do picia, uprawy roli, higieny i produkcji paliwa rakietowego.

Podobnie jak na Ziemi, kosmiczna żywność dostarczana jest w jednorazowych pojemnikach. Kawa, herbata, sok pomarańczowy, owoce morza, słodycze - wszystko to będzie sprowadzane z Ziemi. Ponadto mamy szklarnię, która tworzy lepsze, optymalne warunki dla wzrostu naszych roślin. Będą tam uprawiane ziemniaki, które zawierają dużą ilość węglowodanów i błonnika, a także witaminę C, witaminę B6, potas i mangan; także fasola dla witamin z grupy B, kapusta dla witamin C, A i K. Poza tym zabieramy ze sobą dziesięć kurczaków, dzięki czemu będziemy mieć zapewnione jajka, które są ważne dla wzrostu, metabolizmu energetycznego, rozwoju czerwonych krwinek, wzroku i zdrowego funkcjonowania układu nerwowego.

Energia elektryczna jest kluczowym zasobem, ponieważ pozwala zespołowi wygodnie żyć, bezpiecznie obsługiwać stację i przeprowadzać eksperymenty naukowe. Promienie są najlepszym źródłem energii dla statków kosmicznych, dlatego będziemy używać paneli słonecznych. Słońce jest głównym źródłem energii dla satelitów, dlatego wszystkie satelity mają zamontowane panele słoneczne. Panele słoneczne składają się z tysięcy ogniw słonecznych wykonanych z krzemu - materiału, który umożliwia przekształcanie światła słonecznego w prąd elektryczny.

Powietrze i woda na stacji kosmicznej pochodzą z Ziemi. Woda jest również wykorzystywana do produkcji tlenu. Będziemy wytwarzać tlen, przepuszczając energię elektryczną przez wodę. Korzystając z procesu zwanego elektrolizą, który polega na przepuszczaniu prądu przez wodę, astronauci i kosmonauci będą w stanie oddzielić tlen od wodoru. Ponadto, szklarnia pełna roślin będzie produkować powietrze. Ale nadal w większości będą polegać na butlach z tlenem przywiezionych z Ziemi.

Istnieją różne powody, dla których chcemy udać się na Księżyc. Po pierwsze, chcemy obserwować inne planety z Księżyca. Obserwując wszechświat z Księżyca dowiemy się więcej o galaktyce. Poza tym na Księżycu nie ma atmosfery, a zatem klęski żywiołowe, takie jak grzmoty, ulewne deszcze, nie mogą zakłócać procesu badania innych planet z Księżyca. Dlatego zabranie ze sobą teleskopu będzie dobrym pomysłem. Chcielibyśmy również zbadać, czy gleba Księżyca jest przydatna do celów rolniczych, takich jak uprawa roślin przy użyciu wody księżycowej, jeśli taka istnieje. Wreszcie, naszym ostatnim pragnieniem jest odkrycie, czy istnieje jakakolwiek możliwość życia w tym obszarze bez żadnych trudności. Taki jest nasz cel podróży na Księżyc i mamy nadzieję, że odkryjemy tam nowe możliwości.

Po przebudzeniu astronauci ubierają się, ubrania są zwykle jednorazowe, które są wymieniane raz na trzy dni, aby zmniejszyć zużycie wody. Następnie myją zęby i biorą prysznic lub wycierają się mokrą szmatką. Aby zminimalizować zapotrzebowanie na zapasy, nasza baza została zaprojektowana tak, aby w jak największym stopniu poddawać je recyklingowi. Ścieki z moczu i wilgoć skroplona z powietrza będą albo oczyszczane i ponownie wykorzystywane bezpośrednio, albo rozkładane przez elektrolizę w celu dostarczenia świeżego tlenu. 

Każdy astronauta otrzymuje trzy posiłki w ciągu dnia, które są zbilansowane pod względem odżywczym i bogate w kalorie, dzięki czemu może rozpocząć i zakończyć dzień doskonałym posiłkiem po ciężkim dniu pracy i eksploracji. 

Po śniadaniu muszą wziąć udział w porannej konferencji ze stacjami naziemnymi, aby omówić swoje codzienne zadania, nadzorując eksperymenty, opiekując się roślinami lub badając powierzchnię Księżyca. 

Na powierzchni Księżyca będą prowadzić eksplorację wokół jeżdżącego łazika z dołączonym fotelem astronautycznym, doskonalić się poza obozem, wyszukiwać ciekawe miejsca. Wewnątrz bazy astronauci będą mogli przeprowadzać eksperymenty naukowe i monitorować Moon Camp - przekazywać polecenia dla łazików, tworzyć i testować projekty dla drukarek 3D stacji produkcyjnej. 

Jedną z substancji, która nie jest poddawana recyklingowi, są stałe odpady ludzkie: są one zbierane, kompresowane i przechowywane w celu utylizacji. 

Ogólnie rzecz biorąc, dni na Księżycu będą pracowite - a kiedy trzeba będzie przenieść ciężki sprzęt, taki jak skafandry EVA, mogą być również wyczerpujące. To, że skrzynia ze sprzętem naukowym jest nieważka, nie oznacza, że straciła swoją masę. Astronauci muszą ciągnąć i pchać wbrew bezwładności i często pracują w dziwnych pozycjach, do których ludzkie mięśnie nie są dobrze przystosowane. 

Utrzymanie dobrej kondycji jest bardzo ważne, aby przeciwdziałać utracie mięśni spowodowanej minimalnym obciążeniem spowodowanym niską grawitacją. Każdego dnia członkowie załogi muszą ćwiczyć przez dwie godziny. Baza jest w pełni wyposażona w sprzęt do ćwiczeń. Załoga będzie miała trochę wolnego czasu przed snem. Te godziny są cenne: wtedy mogą pisać e-maile do domu, oglądać filmy DVD, czytać książki lub nadawać dla zabawy przez krótkofalówkę. Przed księżycową nocą załoga oceni zasoby i energię zgromadzoną w bazie i zastanowi się nad minionym dniem. Podczas nocy będą obserwować poziom wodoru i w razie potrzeby wyłączą niektóre systemy, aby zapewnić, że baza zachowa moc dla krytycznych systemów, takich jak podtrzymywanie życia.