Nasza baza księżycowa będzie półstałym modułem przedłużonego pobytu, który można łatwo utrzymać nawet przy niewielkim wkładzie. Baza księżycowa będzie posiadać podstawowe zaplecze badawcze, które pozwoli nam w pełni zrozumieć wartość Księżyca i tego, co można z nim zrobić w przyszłości. Nasza baza posłuży również jako przyczółek na Księżycu dla dalszych projektów rozwojowych i mieszkalnych. 

W późniejszych misjach inni astronauci będą mogli rozszerzyć/ustawić inne obiekty na Księżycu, ułatwiając życie astronautom i sprawiając, że będziemy mogli utrzymać więcej ludzi na Księżycu w tym samym czasie. Skupimy się również na możliwości korzystania z zasobów, które Księżyc może nam zapewnić, co pomoże w dalszym rozwoju na Księżycu.

Będziemy znajdować się w kraterze o nazwie Copernicus, który znajduje się na 10°N, 20°W, w pobliżu południowej krawędzi basenu Imbrium. W kraterze jest dużo czasu w ciągu dnia, co oznacza, że będziemy mogli korzystać z energii słonecznej.

Główną strukturą będzie polietylenowa kopuła zawierająca warstwę wody blokującą wszelkie promieniowanie i zawierająca algi pomagające w produkcji tlenu. Polietylen zostanie użyty, ponieważ jest stosunkowo tani w porównaniu z innymi podobnymi substancjami i jest lekki, dzięki czemu można go przetransportować na Księżyc. Wnętrze bazy zostanie podzielone na różne sekcje, aby pomieścić obszary potrzebne do życia na Księżycu i do rekreacji.

Włazy na zewnątrz są przeznaczone dla skafandrów kosmicznych. Do tylnej części podstawy przymocowany jest za pomocą długiego kabla mały RTG.

Mieliśmy szczęście stworzyć świat VR, aby wyświetlić naszą bazę, a także stworzyć model 3D za pomocą drukarki 3D, w tym zdjęcia.

Warstwa wody zapewni naturalną osłonę przed promieniowaniem we wnętrzu bazy, tworząc bezpieczne środowisko do życia. Wnętrze bazy będzie pod ciśnieniem i będzie miało stały dopływ tlenu, aby utrzymać astronautów przy życiu. Baza będzie przetwarzać CO2 w O2 za pomocą glonów i roślin wodnych w zbiorniku ekranującym promieniowanie, który nie będzie zawierał wody pitnej. Metoda ta nie będzie najszybsza, ale będzie energooszczędna i nie będzie wymagała dużych ilości energii do elektrolizy lub jakiegoś rodzaju aktywnego płuczki. Jak widać poniżej.

Pasywna płuczka może być również używana do usuwania CO2 poprzez rozpuszczanie go w roztworze, ale wtedy nadal musi być usuwany lub przetwarzany na znaczący produkt.

Będą one pobierane z powierzchniowego lodu i odzyskiwane z wilgoci z powietrza modułu hab.

Będziemy używać MRE, gdy po raz pierwszy wylądujemy na Księżycu, aby móc przetrwać podczas tworzenia naszej bazy / źródeł żywności. Astronauci mogą wtedy polegać na żywności takiej jak rzodkiewki, ziemniaki i grzyby, ponieważ są one bogate w składniki odżywcze potrzebne do przetrwania i które są w stanie wyhodować na miejscu po zbudowaniu bazy.

Główne źródło zasilania będzie początkowo pochodzić z generatora RTG, który można łatwo skonfigurować niemal natychmiast i zapewnić prawie stałe zasilanie ze względną łatwością. Od tego momentu większość energii będzie generowana przez panele słoneczne, a RTG będzie zarezerwowane dla sytuacji awaryjnych. Główny panel słoneczny można podłączyć do akumulatorów niklowo-wodorowych. Biopaliwo z nadmiaru żywności nie będzie produkować tyle energii, ale może wytwarzać CO2, który może być przydatny. Główny układ zasilania może wytrzymać około 15 lat, zanim będzie wymagał wymiany, co daje dużo czasu na jego aktualizację.

Będziemy wykorzystywać fotosyntezę alg, aby zapewnić nam wystarczającą ilość tlenu, a dwutlenek węgla będziemy początkowo pozyskiwać z księżycowego lodu z odpowiednią kompozycją tego, czego potrzebujemy.

Początkowo baza będzie wykorzystywana jako sposób na zapewnienie ludzkości stałej bazy na Księżycu. Może być również wykorzystywana do eksperymentów naukowych i pomóc w lepszym zrozumieniu obszaru oraz rodzajów minerałów i zasobów, do których można uzyskać dostęp na Księżycu. Będzie wykorzystywany prawie wyłącznie do celów naukowych, aby lepiej opracować sposoby życia na Księżycu.

Po przebudzeniu ich pierwszym zadaniem byłoby zdobycie pożywienia, MRE z Ziemi w ciągu pierwszych kilku tygodni od lądowania, ale potem rzodkiewki, ziemniaki i grzyby można by przerobić na coś bardziej interesującego, aby długoterminowi astronauci byli szczęśliwsi i mogli efektywnie kontynuować swoją misję.

Następnie założyliby kombinezony i zebrali lód z gleby lub złoża lub, jeśli wiadomo, że takie złoże znajduje się w pobliżu, ale nie jest dokładnie znane, mogliby zdalnie sterować małym łazikiem, aby zbadać glebę pod kątem obecności H2O