[42]

Wybraliśmy kształt zaczerpnięty z natury, który zapewnia miejsce na wszystko, czego potrzebuje ekspedycja
może kiedykolwiek potrzebować. Centrum składa się z dwóch pięter - jednego na powierzchni, które działa jako wejście i
Przechowywanie niezbędnych rzeczy do przetrwania na zewnątrz, a dolne piętro działa jako centrum kontroli, a także
przestrzeń do odpoczynku i rekreacji. Z tego podziemnego piętra prowadzi pięć komór. Korzystanie z tych kapsuł
a rozmieszczenie niezbędnych elementów, takich jak sypialnie, miejsce do ćwiczeń, laboratorium lub toaleta, jest
ruchome i łatwo wymienne.
Ten kompleks jest wykopany pod ziemią z jednego powodu: kiedy poruszamy się pod ziemią, wiele
Niebezpieczeństwa znikają, podobnie jak wysokie prawdopodobieństwo uderzenia meteoru w zakwaterowanie, a także
Powierzchnia Księżyca chroni przed śmiercionośnymi promieniami, a kontrola temperatury pod ziemią jest łatwiejsza.

Po dokładnej ocenie zdecydowaliśmy, że nasza baza będzie zlokalizowana na jednym z biegunów, ze względu na niemal stałe nasłonecznienie i bardziej stabilne warunki cieplne w zakresie od 0 do -50 stopni Celsjusza. Jednym z najbardziej prawdopodobnych kandydatów jest krawędź krateru Peary na biegunie północnym. Badania wykazały obecność rur lawowych, które po dodatkowej eksploracji mogą okazać się przyszłymi lokalizacjami bazowymi ze względu na prawie przyjazne temperatury około -20 stopni Celsjusza i ochronę, jaką mogą zapewnić przed meteorytami i promieniowaniem słonecznym. Również obecność lodu na biegunie okazałaby się przydatna, ponieważ można go rozdzielić na wodór (paliwo) i tlen (niezbędny do przetrwania). Główna część bazy znajduje się pod ziemią, aby zapewnić maksymalną ochronę astronautów przed meteorytami i śmiercionośnym promieniowaniem słonecznym.

Długo spieraliśmy się o to, jaki kształt i formę przybierze nasze zakwaterowanie. Mamy
Rozważano moduły w kształcie plastra miodu lub dużego systemu tuneli, jednak ten kształt z
Pięć gałęzi jest naturalnym i łatwo replikowalnym i funkcjonalnym rozwiązaniem. Ale może pojawić się pytanie
w jaki sposób dążymy do stworzenia tego wyszukanego, ale prostego kształtu pod ziemią? Na Ziemi istnieje wiele
maszyny kopiące tunele. Dlaczego nie moglibyśmy zmodyfikować jednej z tych maszyn do warunków
Gleba Księżyca? Roboty te byłyby obsługiwane z Ziemi, a "Stokrotka" zostałaby ukończona wraz z
wykorzystanie druku 3D i kopanie przed przybyciem astronautów. Ponieważ możliwe jest drukowanie 3D regolitu, główna konstrukcja strukturalna zostanie wykonana za pomocą dużej drukarki 3D, w pełni kontrolowanej z Ziemi.

Woda jest przechowywana w zbiorniku wodnym, który następnie poprzez kanalizację przenosi ją do podziemnego zbiornika. Woda jest utrzymywana w stanie zdatnym do picia za pomocą światła UV, które dezynfekuje
woda. Mocz astronautów będzie również przetwarzany na wodę pitną, tak samo jak na ISS.

Jeden z modułów zawiera dwie szklarnie, zapewniające pożywienie i filtrację powietrza. Suszona żywność to
przechowywane w kapsule.

Bez elektryczności żaden z nich nie mógłby działać. Zdecydowaliśmy się wybrać dwa źródła zasilania
systemów. Jednym z nich jest energia słoneczna z paneli słonecznych na powierzchni Księżyca. Drugi to
być małą elektrownią jądrową pod powierzchnią Księżyca. Te dwa systemy uzupełniają się nawzajem i
są niemal niezawodne w przypadku niedoborów mocy lub całkowitych przerw w dostawie prądu. Zawsze chcemy mieć źródło zasilania, nawet jeśli drugie zawiedzie lub nawet jeśli panele słoneczne zostaną zmiażdżone przez niefortunny meteoryt.

Będziemy oczyszczać powietrze w taki sam sposób, w jaki ISS filtruje powietrze. Dodatkowo szklarnie pomogą w filtracji powietrza.
Jeśli w bazie znajduje się nadmierna ilość wody, algi spiruliny można umieścić w zbiorniku wodnym, aby nie tylko wytwarzać powietrze do oddychania, ale także pożywienie, ponieważ spirulina nadaje się do spożycia.

[54]

Ten kompleks jest wykopany pod ziemią z jednego powodu: kiedy poruszamy się pod ziemią, wiele
Niebezpieczeństwa znikają, podobnie jak wysokie prawdopodobieństwo uderzenia meteoru w zakwaterowanie, a także
Powierzchnia Księżyca chroni przed śmiercionośnymi promieniami, a kontrola temperatury pod ziemią jest łatwiejsza
W niebezpiecznej sytuacji tylko jedno wyjście może wydawać się niewystarczające. I tak nie jest. Z tego właśnie powodu
Daisy ma drugie wyjście awaryjne. Per contra, możliwość wystąpienia problemu, który wymagałby
Ewakuacja jest niewielka, biorąc pod uwagę, że wszystkie kapsuły można łatwo oddzielić ognioodpornymi drzwiami.
Pod ziemią znajduje się również zbiornik wody, generator prądu i akumulator,
dla maksymalnej ochrony. Bezpieczeństwo było główną częścią tego, o czym pamiętaliśmy.

Załoga astronautów składająca się z 6 odważnych osób będzie odpowiedzialna za funkcjonalność The Daisy. Panele słoneczne będą w pełni autonomiczne i będą stale przekazywać energię do akumulatorów. Elektrownia jądrowa będzie przesyłać energię za pomocą podziemnych kabli, ale będzie wymagać czyjegoś nadzoru. W laboratorium będą ludzie prowadzący badania i komunikujący się z Ziemią. Moduł poświęcony wypoczynkowi będzie składał się z siłowni potrzebnej astronautom do utrzymania formy i innych potrzebnych do życia rzeczy. Poszczególne moduły będą połączone rurami, które zapewnią transport za pomocą windy i drabiny awaryjnej, która może być również używana normalnie w celu oszczędzania energii, ponieważ łatwiej jest poruszać się po Księżycu z jego mniejszą siłą grawitacji. Moduł geodezyjny nad powierzchnią będzie służył jako garaż dla mniejszych robotów (i tych składanych) oraz jako schowek na rzeczy niezbędne do eksploracji, z których załoga będzie korzystać codziennie.