Από τότε που υπάρχει ζωή ως νοήμων ζωή, ατενίζουμε τη λευκή σπίθα τηςΛούνα, που κρέμεται στον νυχτερινό ουρανό ως ένα παγκοσμίως αναγνωρισμένο σύμβολο μυστηρίου και αγνώστου.Αν και σε εμάς τους νέους αυτό μπορεί να φαίνεται σαν να έχει περάσει αιώνες, η 20ή Ιουλίου 1969 δεν είναι μια μέρα που έχει ξεχαστεί για πολύ, αλλά είναι ακόμα σχετικά νωπή στη μνήμη του κόσμου. Σε ένα χρονικό χιλιετιών, τα πενήντα χρόνια δεν είναι παρά μια πενιχρή κηλίδα.Ωστόσο, για εμάς, τις νέες ψυχές του κόσμου, είναι ακόμα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Το 2022, θα έχει περάσει μισός αιώνας από τότε που πατήσαμε το πόδι μας στο φεγγάρι μας, οπότε ίσως είναι καιρός να σχεδιάσουμε μια νέα εκδρομή.Ο καταυλισμός μας θα ονομαστεί Selena Vestige 1. Selena είναι το ελληνικό όνομα για τη θεά του φεγγαριού μας, και οι Έλληνες είναι ευρέως αναγνωρισμένοι ότι, ουσιαστικά, έθεσαν τα θεμέλια για τον δυτικό πολιτισμό, οπότε ένα όνομα που υιοθετήθηκε από τον πολιτισμό τους θα ήταν όσο το δυνατόν πιο οικουμενικό και αδιαμφισβήτητο (βέβαια, μια σεληνιακή θεότητα που υιοθετήθηκε από το πάνθεον των πρώτων ανθρώπων θα ήταν πιο κατάλληλη για μια πραγματικά διεθνή προσπάθεια, αλλά δεν έχει ακόμη ανακατασκευαστεί μια τέτοια μυθολογία). θα λάβετε ένα mail, με περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με αυτό το σχέδιο. Δεν καταφέραμε να βάλουμε όλες τις πληροφορίες μας, και υπάρχουν ακόμα 3D μοντέλα, που είναι πιο λεπτομερή. Σας προσκαλούμε λοιπόν να ρίξετε μια ματιά σε αυτά.

Το σχέδιό μας είναι να προσγειωθούμε μέσα στον κρατήρα του Κλάβιου - ένας προορισμός κατάλληλος για να σφυρηλατήσουμε μια νέα εποχή για την ανθρωπότητα.

Έχει πολλά ελκυστικά στοιχεία για μια τέτοια αποστολή: ίχνη παγωμένου νερού, προνομιακή θέση για την παρατήρηση της κίνησης των σφαιρών στο διάστημα και ένα πιο σταθερό περιβάλλον λόγω της εγγύτητας στον πόλο. Αυτό θα γίνει το λίκνο ενός νέου είδους ενιαίας ανθρώπινης προσπάθειας - ο πρώτος αληθινός θύλακας ζωής σε έναν ωκεανό κενού.

Για την κατασκευή της βάσης μας, η αυτοματοποίηση θα αξιοποιηθεί στο μέγιστο βαθμό. Σεληνιακοί αυτοματισμοί θα θέσουν τα θεμέλια της ίδιας της κατασκευής, ενώ ένας ενδιάμεσος τροχιακός σταθμός (ILS) θα χρησιμοποιηθεί για την προώθηση των προκατασκευασμένων μονάδων στην επιφάνεια. Τα υλικά που θα χρησιµοποιηθούν θα είναι ελαφριά και ανθεκτικά, δεδοµένου ότι σε χαµηλή βαρύτητα τα κτίρια δοµούνται ευκολότερα. Η ίδια η βάση θα είναι υπόγεια (υποσελήνια;) για να προστατεύεται από τους κινδύνους του διαστήματος. Θα είναι σαν ένα καταφύγιο, ένα απομεινάρι ζωής σε έναν όμορφο, αλλά πλήρως νεκρό κόσμο, έναν κόσμο που, σύμφωνα με τη σύγχρονη θεωρία, δεν υπήρξε ποτέ ζωντανός.

Αυτή η αποικία δεν θα είναι από την αρχή αυτάρκης - αυτό θα ήταν πολύ υψηλό καθήκον. Θα πρέπει να παρέχονται συχνές κάψουλες ανεφοδιασμού με νερό, τρόφιμα και μια ελάχιστη ποσότητα καταναλωτικών αγαθών, προκειμένου να κρατηθεί η επιχείρηση στην επιφάνεια για λίγο - ωστόσο αυτή η επένδυση δεν είναι παρά πενταροδεκάρες σε σύγκριση με την οικονομική ευημερία που θα μπορούσε να φέρει ο αποικισμός της σελήνης, ιδίως αν ληφθεί υπόψη ότι ο κρατήρας Κλάβιος είναι σχετικά εύκολος στην πλοήγηση προς αυτόν.Αυτοί οι πόροι θα διατηρηθούν όσο το δυνατόν περισσότερο. Θα εφαρμοστεί ένα σύστημα ανακύκλωσης νερού παρόμοιο με αυτό του ISS - που σημαίνει ότι δεν θα χάσουμε πολύ από την πολύτιμη ενυδάτωση.

Το φαγητό, στην αρχή, θα προέρχεται από ένα απόθεμα προπαρασκευασμένων γευμάτων που θα φέρετε μαζί σας κατά την πρώτη προσγείωση, αλλά αυτό είναι μόνο ένα προσωρινό μέτρο, μέχρι να τελειώσει η δουλειά της εγκατάστασης της βάσης. Το επόμενο βήμα θα είναι μια μάζα από ακατέργαστα υλικά, που θα μπορούν να μαγειρευτούν όπως και στη Γη μόλις η βάση γίνει πλήρως κατοικήσιμη (θα πρέπει να υπολογίσουμε πώς λειτουργούν αυτά τα πράγματα σε περιβάλλον χαμηλής βαρύτητας - ωστόσο θα είναι εύκολο να υπολογιστεί). Καθώς θα προχωράμε σε σχεδόν πλήρη αυτάρκεια, τα φυτά θα μπορούν να καλλιεργούνται ακόμη και στη βάση για να παρέχουν τροφή.

Η ηλιακή ενέργεια θα χρησιμοποιηθεί στο έπακρο, καθώς είναι η πιο αποδοτική πηγή ενέργειας σε αυτές τις συνθήκες. Με αρκετό χρόνο, το φεγγάρι μπορεί επίσης να γίνει κόμβος πυρηνικής ενέργειας. Εδώ, με απεριόριστο χώρο και ελάχιστες ανησυχίες για την ασφάλεια (όχι ότι υπάρχουν πολλές ακόμη και στη γη, η πυρηνική ενέργεια είναι εκπληκτικά ασφαλής στη σύγχρονη εποχή, σε αντίθεση με τη δημοφιλή πεποίθηση) μπορούν να κατασκευαστούν εκτεταμένα εργοστάσια παραγωγής ενέργειας, αφαιρώντας το κόστος μεταφοράς ακόμη φθηνότερα από ό,τι στη γη λόγω της χαμηλής βαρύτητας της σελήνης. Αν και αυτό εισέρχεται ελαφρώς στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας του εγγύς μέλλοντος, θα μπορούσαμε ακόμη και να ξεκινήσουμε πειράματα με πυρηνική σύντηξη.

Ο αέρας που θα αναπνέουν οι κάτοικοι της βάσης θα πρέπει να έχει όσο το δυνατόν πιο κοντινή σύνθεση στην ατμόσφαιρα της Γης - επειδή σε αυτήν έχουν εξελιχθεί οι άνθρωποι εδώ και δισεκατομμύρια χρόνια. Ενώ και αυτός θα πρέπει αρχικά να παρέχεται από τη γη, αναμειγνύοντας 78% αζώτου με22% οξυγόνου (φυσικά, υπάρχουν και άλλα αέρια που υπάρχουν στον αέρα της γης, αλλά αυτά δεν έχει αποδειχθεί ότι είναι απαραίτητα για την αναπνοή (αν και απαιτείται λεπτομερέστερη έρευνα). Περαιτέρω οξυγόνο θα λαμβάνεται από ηλεκτρόλυση, όπως στον ISS, και στη συνέχεια ακόμη και μέσω της βλάστησης.

Η ημέρα εξελίσσεται οργανωμένα. Οι αστροναύτες θα πρέπει να ξυπνούν σε διαφορετικές βάρδιες - έτσι υπάρχει πάντα ένα πλήρωμα ξύπνιο για τη συντήρηση και έτσι η βάση αναπτύσσεται συνεχώς. Οι µεγαλύτερες οµάδες θα ανατεθούν για να συγχρονιστούν µε τις ζώνες ώρας που καλύπτουν την Ευρώπη και τις ΗΠΑ - τις διαστηµικές πρωτεύουσες του πλανήτη µας, και ίσως ακόµη και την Κίνα, καθώς το διαστηµικό της πρόγραµµα αναπτύσσεται ταχύτατα. Η συντήρηση είναι πρωταρχική, ακολουθεί η φύτευση βιολογικής τροφής (όταν οι αποικίες φτάσουν σε αυτό το σημείο αυτοσυντήρησης), η διεξαγωγή επιστημονικής έρευνας (ο πρωταρχικός σκοπός της αποικίας), ακολουθούν οι σωματικές ανάγκες, όπως η διατροφή και η άσκηση, και λίγος ελεύθερος χρόνος. Η ημέρα θα πρέπει να ακολουθεί μια σχετικά άκαμπτη ρουτίνα στην αρχή, αλλά ίσως, με την πάροδο του χρόνου, η βάση μπορεί να γίνει περισσότερο ένα τυπικό περιβάλλον εργασίας, ιδίως όταν σταματήσει να είναι η μόνη.