Nasza baza księżycowa nosi nazwę Camp Neil Armstrong, ku pamięci Neila Armstronga, pierwszego człowieka na Księżycu. Nasza baza byłaby zbudowana przez łaziki i lądowniki z wiertłami i specjalnymi narzędziami, a niektóre moduły zostałyby wysłane bezpośrednio przed przybyciem ludzi. Baza byłaby głównie pod ziemią z tylko zielonym domem i dokiem dla łazików nad ziemią. To chroniłoby astronautów przed promieniowaniem.

Baza byłaby w stanie pomieścić do 15 astronautów przy swoim oryginalnym projekcie i być może więcej, jeśli w przyszłości zostaną dodane kolejne moduły. Nasza baza ma służyć głównie do badania Księżyca, badania gwiazd przez teleskop Johna F. Kennedy'ego i wypróbowywania nowych technologii, które mogłyby być wykorzystane na Marsie. Astronauci dostaliby się do naszej bazy lądownikiem zwanym lądownikiem Michaela Collinsa ku pamięci Michaela Collinsa, jednego z astronautów, który leciał na Apollo 11, który ma kształt paraboloidy z miękkim, sprężystym pierścieniem nadmuchiwanego materiału wokół niego (byłby on nadmuchiwany 1 KM od powierzchni Księżyca), który zamortyzowałby upadek, gdyby był jakiś problem z lądowaniem. Lądownik wylądowałby na Landing Pad z rakietami retro i zostałby odsunięty, w celu przechowania, przez łaziki. Lądownik startowałby również z tej samej podkładki, aby wrócić na ziemię i używałby innej podkładki, aby tam wylądować. Astronauci badaliby Księżyc na łazikach Buzza Aldrina, nazwanych tak na cześć drugiego astronauty na Księżycu.

Biegun Południowy - Basen Aitken

Wybraliśmy to miejsce, ponieważ jest to krater, który chroniłby astronautów przed promieniowaniem oraz dlatego, że jest to jedno z najcieplejszych miejsc na Księżycu (-13,15 stopni Celsjusza). Znajduje się tam również podziemny lód, który moglibyśmy zamienić w wodę.

Rovers zbudowałby podziemną część bazy ze stali. Wydrążyliby tunele i pomieszczenia, a następnie umieścili rozgrzaną stal, tworząc ścianę. Stal następnie stwardniałaby z powodu zimna. Dok dla łazików, pomieszczenie przygotowawcze do spaceru po Księżycu i śluza powietrzna również byłyby zbudowane ze stali, ale każda część byłaby opuszczana na ziemię przez podniebny dźwig i montowana do reszty bazy przez łaziki. Zielony dom byłby wykonany z poli(metakrylanu metylu), który jest lekki i przezroczysty.

Chronilibyśmy astronautów przed ekstremalną pogodą i promieniowaniem na Księżycu, trzymając ich pod ziemią przez większość czasu, utrzymywalibyśmy ich w cieple, mając wiele grzejników, i utrzymywalibyśmy ich w bezpieczeństwie, kiedy w łaziku Buzza Aldrina, robiąc łaziki z aluminium i mając zbiornik z tlenem na pokładzie, a kiedy na spacerze kosmicznym nosiliby kombinezony zrobione z nylonu i orto-fabryki, a każdy kombinezon miałby lekki zbiornik z powietrzem na plecach. Kiedy astronauci znajdują się na pokładzie lądownika Michael Collins, chronilibyśmy ich, wykonując lądownik z wielu warstw aluminium i mając na pokładzie zbiornik z tlenem, który wystarczyłby na dwa tygodnie. Mieliby również wystarczająco dużo jedzenia i wody na taką samą ilość czasu, ponieważ jeśli jest problem, to dałoby agencji kosmicznej prowadzącej obóz Neila Armstronga wystarczająco dużo czasu na uruchomienie rakiety ratunkowej. Lądowniki są wielokrotnego użytku i agencja je uruchamiająca trzymałaby kilka w rezerwie przez cały czas.

Pozyskalibyśmy wodę z podziemnych rezerw. Lód byłby podgrzewany w rurze, następnie filtrowany i zabierany do zbiornika. Odzyskalibyśmy również wszystkie ścieki na obozie, przepuszczając je przez ten sam system filtracji, co podziemny lód.

W zielonym domu uprawialibyśmy żywność. Rośliny produkowałyby również tlen do powietrza. Dostawalibyśmy też trochę jedzenia na M. Collins Landers.

Energię elektryczną uzyskiwalibyśmy z licznych paneli słonecznych i reaktora jądrowego. Ilość energii elektrycznej, którą musiałyby wygenerować panele słoneczne, byłaby obliczana poprzez pomnożenie ilości energii elektrycznej potrzebnej każdemu astronaucie przez ilość astronautów, którzy mogą przebywać w bazie w jednym czasie, plus ilość energii potrzebnej roślinom, światłom, filtrom, ogrzewaniu, łazikom i lądownikom minus ilość energii produkowanej przez reaktor jądrowy.

Otrzymalibyśmy tlen z roślin w zielonym domu. Oddzielilibyśmy również część wody, aby stworzyć wodór i tlen dla astronautów do oddychania, a także poddalibyśmy recyklingowi część zużytego powietrza poprzez jego filtrowanie. Część powietrza będzie również dostarczana przez lądownik M. Collins.

Nasz Moon Camp miałby przestrzegać czasu UTC, który jest odpowiednikiem GMT. Astronauci budziliby się o 7:30 rano. Myliby zęby, brali prysznic i ubierali się, zanim wykonaliby godzinne ćwiczenia w sali gimnastycznej, a potem zabraliby się do pracy. Prawie każdy astronauta miałby jeden dzień i noc w tygodniu w kontroli misji, znajdującej się w doku dla łazików, aby poprowadzić lądowniki na lądowisko i łaziki z powrotem do doku. Niektórzy astronauci będą wykonywać swoją pracę codziennie, jak np. medycy, którzy opiekują się chorymi astronautami, czy biolodzy, którzy pielęgnują i badają rośliny w szklarni. Kiedy astronauci nie są w kontroli misji, będą uczyć się w laboratorium, badać wszechświat w Obserwatorium Johna F. Kennedy'ego (z teleskopem Johna F. Kennedy'ego), przygotowywać łaziki i lądowniki do podróży lub testować nowe technologie dla Marsa. Każdy astronauta podczas swojej misji przynajmniej raz wyjdzie z bazy. Będą przenosić lub ratować lądowniki na łazikach, udadzą się na spacer księżycowy lub pojadą po próbki skał z daleka łazikiem. Wszyscy oprócz astronautów w Mission Control, którzy zatrzymują się o północy, i medyków, którzy zatrzymują się, gdy ich pacjenci czują się lepiej lub inny medyk przychodzi ich zastąpić, kończą o 9:00 wieczorem, kiedy mogą zadzwonić do rodziny i przyjaciół lub obejrzeć film w pomieszczeniach mieszkalnych. Wszyscy astronauci, którzy zatrzymują się o 21:00 muszą zasnąć do 23:00. Wszyscy astronauci, z wyjątkiem kontroli misji, medyków i biologów, dostają sobotę i niedzielę wolne, z wyjątkiem sytuacji, gdy wracają do domu na lądowniku w któryś z tych dwóch dni. Jeśli astronauci są chorzy, mogą wziąć dzień wolny, podczas gdy medycy zajmują się nimi.