[42]

Ξεκινήσαμε να εργαζόμαστε για το έργο Moon Camp μετά τα Χριστούγεννα. Οι πρώτες προσπάθειες δεν ήταν της αρεσκείας μας, οπότε καταλήξαμε στην τρίτη μας εκδοχή, η οποία τελικά έμοιαζε όπως θέλαμε να μοιάζει συνδυάζοντας όλες τις προηγούμενες προσπάθειές μας. Η βάση μας αποτελείται από έξι δευτερεύοντα τμήματα, τα οποία χρησιμοποιούνται για την έρευνα και τη φιλοξενία των αστροναυτών και ένα πρωτεύον τμήμα, το οποίο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως χώρος καλλιέργειας. Αυτά τα τμήματα είναι βαμμένα με λευκό χρώμα. Στη συνέχεια, υπάρχουν δεξαμενές για το οξυγόνο και το νερό, οι οποίες είναι βαμμένες μαύρες μαζί με κάποιες αεροθυρίδες που έχουν το ίδιο χρώμα. Στο πρώτο και τέταρτο δευτερεύον τμήμα, υπάρχει ένα τηλεσκόπιο και ένας δορυφόρος επικοινωνίας, ο οποίος χρησιμοποιείται για τη σύνδεση με την αρχική βάση στη Γη ή με έναν άλλο δορυφόρο που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη.

Η σεληνιακή μας βάση θα πρέπει να βρίσκεται είτε στο βόρειο είτε στο νότιο πόλο της Σελήνης, λόγω της θερμοκρασίας και της δυνατότητας αποδοτικότερης χρήσης της ηλιακής ενέργειας. Εναλλακτικά, η τοποθεσία της βάσης θα μπορούσε να βρίσκεται κοντά σε ένα μεγάλο κοίτασμα μετάλλων ή σε στρατηγικά σημεία από όπου θα εκτοξεύονταν πύραυλοι για διαπλανητικά ταξίδια.

Πρώτον, πρέπει να προσαρμόσουμε το έδαφος ώστε να είναι κάπως επίπεδο. Τα μέρη της βάσης στο φεγγάρι θα κατασκευαστούν με τη χρήση ενός τρισδιάστατου εκτυπωτή που θα βρίσκεται σε έναν ρομποτικό βραχίονα. Θα άρχιζε να κατασκευάζει τμήματα της βάσης στρώμα προς στρώμα με υλικό, που αποτελείται από ένα πολυμερές, το οποίο είναι ανθεκτικό στην ακτινοβολία και σε κάποιους μικρού μεγέθους μετεωρίτες. Το υλικό θα πετούσε με πύραυλο στη βάση της σελήνης. Τα παράθυρα, το ρόβερ κ.λπ. θα μεταφέρονταν επίσης με πύραυλο στη βάση.

Μεταξύ του τέταρτου και του πέμπτου τμήματος, υπάρχει μια δεξαμενή νερού για περίπου 450 λίτρα νερού. Το νερό θα εξορύσσεται από τη βάση ή σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης θα πετάγεται με πύραυλο. Στη βάση, θα υπάρχει ένας ανακυκλωτής νερού που θα λειτουργεί με την ίδια αρχή όπως και στον ISS. Το προστατευτικό στρώμα της δεξαμενής νερού θα είναι από το ίδιο υλικό με αυτό της βάσης. Το νερό θα πρέπει να διατηρείται σε σταθερή θερμοκρασία είκοσι βαθμών Κελσίου.

Στο κέντρο της βάσης θα υπήρχε ένα θερμοκήπιο για την καλλιέργεια φυτών. Τα παράθυρα στη βάση παρέχουν στα φυτά το ηλιακό φως που χρειάζονται για να αναπτυχθούν. Υπάρχει ήδη αρκετό νερό στη βάση και οι αστροναύτες θα παρέχουν το λίπασμα.

Για την πηγή ενέργειας, η βάση θα χρησιμοποιεί ηλιακούς συλλέκτες, οι οποίοι θα περιστρέφονται προς την κατεύθυνση του ήλιου. Κατά τη διάρκεια της νύχτας, οι μπαταρίες θα τροφοδοτούσαν τη βάση με την ενέργεια που συγκεντρώθηκε κατά τη διάρκεια της ημέρας. Αν υπήρχε δυσλειτουργία των μπαταριών, θα υπήρχαν εφεδρικές γεννήτριες που θα τροφοδοτούνταν από υγρά καύσιμα.

Οι δεξαμενές αέρα έχουν όγκο περίπου 290 λίτρα. Θα πρέπει να βρίσκονται υπό πίεση περίπου 5 ατμοσφαιρών, οπότε το προστατευτικό στρώμα της δεξαμενής πρέπει να είναι παχύτερο και ισχυρότερο. Το φιλτράρισμα του αέρα θα γίνεται με το ίδιο σύστημα που χρησιμοποιείται στα υποβρύχια ή στον ISS.

[54]

Τα προστατευτικά στρώματα της βάσης θα την προστάτευαν από την ακτινοβολία. Τα στρώματα θα αποτελούνται από μείγμα ανθεκτικού πολυμερούς και σεληνιακής σκόνης και θα υπάρχει ειδική επίστρωση στα τοιχώματα της βάσης που θα αντανακλά το ηλιακό φως. Για την προστασία από τους μίνι μετεωρίτες, θα υπήρχαν τοιχώματα πάχους 20 εκατοστών κατασκευασμένα από ανθεκτικό πολυμερές ή ένα ειδικό υλικό που κατασκευάστηκε στο πανεπιστήμιο Rice.

Οι αστροναύτες θα μπορούσαν να διεξάγουν διάφορα πειράματα στην επιφάνεια του φεγγαριού χρησιμοποιώντας το σεληνιακό όχημα που θα τους βοηθούσε αν χρειαζόταν να ταξιδέψουν σε μεγάλες αποστάσεις ή θα μπορούσαν να μελετήσουν τα αστέρια ή άλλους πλανήτες που βρίσκονται στο απέραντο κενό του διαστήματος χρησιμοποιώντας δύο από τα τηλεσκόπια υψηλής τεχνολογίας που βρίσκονται στη βάση. Θα εφεύρισκαν επίσης νέες τεχνολογίες για να επιβιώσουν στο εχθρικό περιβάλλον της Σελήνης ή στο κενό του διαστήματος. Οι αστροναύτες θα μπορούσαν ακόμη να μελετήσουν τις επιπτώσεις που έχει η βαρύτητα της Σελήνης στο ανθρώπινο σώμα. Αλλά το πιο σημαντικό, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως σταθμός ανεφοδιασμού για διαστημόπλοια που θα ταξίδευαν ακόμη πιο μακριά από την ίδια τη Σελήνη. Το καύσιμο, όπως το Ήλιο-3, μπορεί ακόμη και να εξορύσσεται στην επιφάνεια της Σελήνης.