Ideologia dla naszej bazy księżycowej powstała jako baza tymczasowa (prosta i funkcjonalna). Celem tego obozu księżycowego jest zabranie dwóch astronautów, którzy osiągnęliby lepszą wiedzę o Księżycu, tak aby w niedalekiej przyszłości móc sprowadzić tam cywilizację. Z wiedzą, którą uzyskaliśmy wcześniej, znamy już przeszkody na tym obszarze. Ponadto, dzięki przeprowadzonym badaniom, znamy teraz jeszcze dokładniej lokalizację najbezpieczniejszego miejsca do rozpoczęcia cywilizacji księżycowej, ale nadal nie jesteśmy całkowicie pewni wszystkiego, co wiemy o Księżycu do tej pory.

Obóz księżycowy zostałby zbudowany na biegunie południowym, a dokładniej w pobliżu "krateru Shackleton". Naszą misją jest wykorzystanie jak największej ilości zasobów Księżyca i z tego powodu Biegun Południowy jest jedną z najlepszych możliwości przetrwania. Z tego co wiemy o biegunach, ze względu na nachylenie księżyca do słońca, znajdują się tam kratery zawierające lód, który może być wykorzystany do produkcji wody pitnej, która jest niezwykle ważna dla ludzkiego organizmu. Innym powodem wyboru bieguna południowego jest ilość czasu, w którym jesteśmy wystawieni na działanie słońca.

Na Księżyc wysłalibyśmy wstępnie zbudowaną bazę. W ten sposób, zaraz po przybyciu na księżycową ziemię, nadmuchalibyśmy namiot z polietylenu o średnicy 12 metrów kwadratowych, a do przymocowania bazy do ziemi użylibyśmy aluminiowych płyt, które służyłyby jako podstawa. Następnie zbudujemy zestawy korytarzy, które połączą się z głównym namiotem. Po wykonaniu tej wstępnej części, użyjemy robota w kształcie litery D, aby wykonać kopułę ochronną nad naszymi strefami bazowymi. Kopuła ta będzie wykonana z księżycowej gleby wraz z materiałem zwanym regolitem, który będzie nas chronił nie tylko przed małymi kometami, ale przede wszystkim przed promieniowaniem. Będziemy mieli też strefę uzdatniania wody, która będzie miała kopułę o średnicy 5 metrów kwadratowych, wykonaną z aluminium. Połowa z niej będzie pokryta warstwą ciemnego barwnika, aby pochłonąć jak najwięcej ciepła i pozwolić na roztopienie lodu, który później będzie przechowywany w metalowych zbiornikach. Jeśli chodzi o wszystko inne, co przylega do bazy, będziemy dysponować zestawami prekonstrukcyjnymi pochodzącymi z Ziemi. Ponieważ będziemy mieli bardzo dobrze z góry określone plany projektowe, proces ten będzie łatwy i zajmie nam niewiele czasu realizacja wszelkiego rodzaju niezbędnych konstrukcji.

Nasza baza księżycowa będzie działała w taki sposób, aby astronauci byli jak najbardziej chronieni. Jeśli chodzi o warunki atmosferyczne, to zazwyczaj oscylują one w granicach 127ºC-173ºC. Astronauci będą też chronieni przed małymi kometami i promieniowaniem, które zdecydowanie nie byłoby korzystne dla zdrowia astronautów. Ochronę tę zapewni gruba osłona regolitu, która nie jest jedynym materiałem, który będzie działał jako osłona dla bazy. Baza zostanie najpierw napompowana i będzie również odporna na wiele innych rodzajów problemów, ponieważ będzie wykonana z materiału zwanego polietylenem. Te różne warstwy ochronne będą miały ogromne znaczenie dla astronautów.

Kiedy zdecydowaliśmy, że niezwykle ważne będzie pozostanie jak najbliżej krateru Shackleton jako realnego miejsca dla księżycowej cywilizacji, myśleliśmy głównie o możliwości udania się po lód z dna krateru. Moglibyśmy również wykorzystać energię słoneczną na naszą korzyść, ponieważ gdy tylko będziemy mieli płynną wodę, można ją przefiltrować i będziemy mieli własną wodę do spożycia.

Konsumpcja żywności w naszej bazie będzie preferencyjnie oparta na żywności astronautów. Jak już wcześniej wyjaśniliśmy, baza będzie tymczasowa, co oznacza, że będziemy mieli trochę sztucznej szklarni, która pozwoli na uprawę kilku składników. Dlatego będą istniały zasady spożywania tych składników, abyśmy jedli zdrowe jedzenie regularnie, ale nigdy w dużych ilościach, a z kolei, aby nie zabrakło nam zdrowych składników uprawianych w naszej sztucznej szklarni.

Cała energia, która będzie zużywana w naszej bazie księżycowej, będzie wytwarzana przez monokrystaliczne panele słoneczne umieszczone na powierzchni Księżyca. Energia przechwycona przez panele słoneczne będzie musiała zostać przetworzona na prąd zmienny, dzięki czemu będziemy mogli przechwyconą energię zmagazynować, a z kolei wykorzystać do obsługi wszelkiego rodzaju urządzeń w bazie. Będzie ona magazynowana w akumulatorach, które zostaną umieszczone pod panelami. Następnie energia będzie przekazywana za pomocą kabli umieszczonych na powierzchni Księżyca, które będą przenosić energię elektryczną do bazy.

Początkowo używane będzie sprężone powietrze z Ziemi, abyśmy mogli żyć na początku, ale później będziemy pozyskiwać tlen z wody. Alternatywą dla uzyskania tlenu jest wykorzystanie procesu zwanego elektrolizą stopionych soli. Jeśli chodzi o azot, który jest pierwiastkiem o największym stężeniu w naszej atmosferze i powietrzu, którym oddychamy, wciąż nie mamy zbyt wielu danych na temat tego, jak go pozyskać na Księżycu. Oznacza to, że musimy używać sprężonego azotu z Ziemi, abyśmy mogli oddychać powietrzem w bazie.

Głównym celem tej bazy księżycowej byłby obszar bardziej naukowy, gdzie staralibyśmy się zdobyć jak najwięcej informacji przy użyciu jak najmniejszych środków finansowych. Te zebrane informacje byłyby z kolei kluczowe dla przyszłej kolonizacji księżycowej na dużą skalę oraz dla stworzenia ekosystemu. Ponadto, ponieważ jak dotychczas wiele informacji jakie posiadamy z Księżyca pochodzi jedynie z bardzo odległych obserwacji, owa księżycowa baza byłaby z kolei w stanie potwierdzić lub obalić to co dzieje się na satelicie planety Ziemia.

Ponieważ nasza baza będzie przeznaczona tylko dla dwóch osób, zadania zawsze będą musiały być wykonywane wspólnie, co nie ułatwi naprzemiennych pór snu, a nawet spożywania posiłków o różnych porach. Dzieje się tak dlatego, że obaj astronauci będą dla siebie bardzo ważni i w razie czego muszą być blisko, aby móc udzielić sobie wzajemnie pomocy czy nawet porozumieć się z lądem za pomocą satelity. W oparciu o różne zadania niezbędne do przetrwania człowieka na Księżycu, astronauci potrzebują bardzo mało wolnego czasu, więc ich rutyna będzie bardzo pracowita. Będą mieli około 8 godzin snu, ale potem, jak tylko się obudzą, będą robić higienę osobistą, po kolei, ponieważ będzie tylko jedna łazienka. Po tym będą musieli się ubrać, aby rozpocząć długi dzień w pracy i będą mieli pierwszy posiłek dnia, gdzie będą mogli spożywać jedyne jedzenie, które nie jest całkowicie astronautycznym jedzeniem, ponieważ będą mogli jeść jedną z żywności uprawianej w naszej sztucznej szklarni. Następnie, po pierwszym posiłku, praca będzie opierała się na badaniach mających na celu uzyskanie jak największej ilości informacji o Księżycu i będą musieli pracować tak ciężko, jak to tylko możliwe, aby przetrwać w nieznanym, które zapewnia nam Księżyc. Patrząc na ostatnią część zmian, będziemy musieli podzielić swój czas na przekształcenie lodu w wodę pitną, poprzez wydobycie lodu z dna kraterów. Z kolei przechodząc przez rozmrażanie, będziemy używać filtrów, które przekształcają cały ten lód w wodę pitną, a także przekształcają pył księżycowy w tlen, abyśmy mogli oddychać w naszej bazie. Wśród wszystkich zadań, które trzeba wykonać, będą mieli bardzo mało wolnego czasu, ale zawsze będzie on dobrze wykorzystany, gdyż posłuży im do zjedzenia jeszcze trzech posiłków oprócz śniadania (pierwszego posiłku), a także do naprawy wszelkiego rodzaju uszkodzeń, które zostaną wykryte. Każdą chwilę wyprawy wykorzystają również na ciągłe poszukiwanie wiedzy, tak abyśmy mogli zdobyć wystarczająco dużo informacji dla przyszłej trwałej cywilizacji księżycowej.