Nasz obóz księżycowy został zaprojektowany jako placówka naukowa i znajduje się w pobliżu południowego bieguna Księżyca. Jego główną misją jest badanie meteorytów pochodzących spoza układu słonecznego oraz składu regolitu. Prowadzone są również badania biologiczne i eksperymenty nad rozwojem roślin na Księżycu. Z Ziemi obserwowani będą astronauci, prowadzone będą badania psychologiczne dotyczące ich zdrowia psychicznego i zachowań społecznych. Podział obozu na różne części zapewni astronautom wszystko, aby mogli prowadzić normalne życie. W bazie znajdą się na przykład obiekty sportowe przeciwdziałające skutkom małej grawitacji, pomieszczenie medyczne służące zarówno do udzielania pierwszej pomocy, jak i do codziennego dobrego samopoczucia oraz dobrze wyposażone laboratoria. W obozie mogą przebywać jednocześnie cztery osoby, a dwie z nich mogłyby wyjść poza mur. Aby zapobiec przedostawaniu się regolitu do powietrza w bazie, skafandry kosmiczne są przymocowane do ściany bazy od zewnątrz, a astronauci mogą się do nich dostać z przestrzeni wewnętrznej. Inne wejście jest tylko dla materiałów, na których przeprowadzane są eksperymenty wewnątrz bazy. Na zewnątrz bazy znajdują się dwa płyny, w których można przechowywać wodę. Energia pozyskiwana jest z ogniw słonecznych.

Obóz miałby powstać w kraterze Shackleton, w pobliżu południowego bieguna Księżyca. Zdecydowaliśmy się na to ze względu na niskie wahania temperatury wnętrza krateru oraz dlatego, że jest on bogaty w lód, który można wydobyć do późniejszego wykorzystania. Krawędź krateru jest stale oświetlona przez słońce, co zapewnia, że panele słoneczne produkują wystarczającą ilość energii. Inne kratery w pobliżu Shackletona również zawierają ogromne ilości lodu.

Wewnętrzne ściany byłyby wykonane z blach aluminiowych, które byłyby transportowane z ziemi. Zewnętrzna powłoka mogłaby być wydrukowana przez drukarkę 3D z regolitu. Astronauci mogliby wydrukować kilka warstw arkuszy regolitu, które mogą chronić bazę przed mikrometeorytami, promieniowaniem kosmicznym i innymi niebezpiecznymi rzeczami.

Przed uderzeniami meteorytów i promieniowaniem kosmicznym chroni górną część bazy gruba, zadrukowana warstwa regolitu, natomiast cały budynek jest zagłębiony w powierzchni Księżyca. Regolit nie może dostać się do atmosfery bazy, ponieważ astronauci mogą dostać się do swojego skafandra kosmicznego z wnętrza bazy, który jest przymocowany do zewnętrznej ściany. Następnie zarówno baza jak i kombinezon są zamykane drzwiami, a kombinezon może odczepić się od ściany.

Ze względu na właściwości krateru, na jego dnie znajduje się ogromna ilość lodu wodnego i suchego, który można wydobyć i załadować do pojemników w pobliżu bazy. Dzięki księżycowemu łazikowi możemy bez problemu dotrzeć do pobliskich kraterów i z nich również wydobyć lód. Lód jest następnie ładowany do pojemników w pobliżu bazy. Ciepło słoneczne topi lód, a woda może być dostarczona do bazy za pomocą pompy i rur. Część wody zostanie rozłożona na tlen i wodór poprzez elektrolizę.

Do czasu pełnego rozwoju roślin astronauci spożywają wstępnie przygotowane posiłki pakowane próżniowo. Takie rośliny to kukurydza, soja, sałata, różne jagody. W warunkach księżycowych bardzo ważne jest, aby astronauci mogli jeść zdrowe, bogate w witaminy pożywienie, zawierające wystarczającą ilość kalorii, białka i tłuszczu.

Krawędź krateru jest pod ciągłym działaniem promieni słonecznych, dlatego rozległe matryce paneli słonecznych mogą być wykorzystane do zasilania całej bazy. Wodór z elektrolizy wody może być również wykorzystany jako alternatywne źródło energii.

Tlen i azot to dwa główne składniki powietrza tu na Ziemi. Na Księżycu tlen można uzyskać z elektrolizy wody oraz poprzez wytapianie rud księżycowych. Azot natomiast jest bardzo rzadki na Księżycu, musi być transportowany z Ziemi.

Nasza baza księżycowa służyłaby jako placówka naukowa dla pierwszych stałych astronautów na Księżycu. Klienci z Ziemi mogliby zgłaszać projekty i eksperymenty, które naukowcy mogliby przeprowadzić. Projekty te mogą dotyczyć budynków, napędu, uprawy roślin, hodowli zwierząt lub wielu innych zastosowań.

Dzień na Księżycu będzie tak samo długi jak na Ziemi. Jest to trochę skomplikowane, bo Księżyc obraca się wokół swojej osi raz na 28 dni, ale przy sztucznym oświetleniu i za pomocą migawek można zrobić sztuczny dzień. W godzinach porannych załoga budzi się i wykonuje zwykłe czynności higieniczne oraz spożywa śniadanie. Następnie każdy zaczyna pracować nad swoimi projektami. Każdy z członków załogi będzie miał "pełnoetatową" pracę w bazie; jeden botanik/biolog, jeden mechanik, jeden geolog i jeden lekarz. Biolog jest odpowiedzialny za rośliny, ich podlewanie i nawożenie. Mechanik będzie serwisował maszyny wokół bazy, jeśli coś się zepsuje, będzie próbował to naprawić. Geolog będzie badał powierzchnię księżyca i poniżej. Ważne jest, aby badać to pod kątem miejsc, gdzie późniejsze misje mogą zbudować swoją bazę oraz pod kątem surowców, które można pozyskać. Lekarz jest odpowiedzialny za zdrowie załogi. Kiedy nie są zajęci swoją "pełnoetatową" pracą, mogą prowadzić eksperymenty na własnym polu, by badać Księżyc, oraz żyjących na nim ludzi. Badania te zwiększą naszą wiedzę o tym, jak stworzyć bazę o dużej pojemności, samowystarczalną, która utrzyma większą liczbę astronautów. Przed snem sprawdzają wszystkie systemy w bazie, zwłaszcza urządzenia podtrzymujące życie i systemy automatycznego monitorowania. Obóz może alarmować automatycznie, jeśli coś pójdzie nie tak.