[42]

W swoim "wiecznie żywym" poszukiwaniu większej wiedzy i pragnieniu poznania nieznanego, rasa ludzka często napotykała trudne pytania.

Jedno z nich dotyczyło życia na powierzchni Księżyca. W naszym projekcie staraliśmy się na nie odpowiedzieć.

Wyobraziliśmy sobie bazę, która jest bardzo samowystarczalna i może istnieć i gościć do 6 astronautów, bazę, która jest przyjaznym środowiskiem dla ludzi i nie tylko, gdzieś, gdzie mogą rosnąć rośliny, produkować energię elektryczną i prowadzić badania, a co najważniejsze, być możliwe do zbudowania i utrzymania.

Mamy nadzieję, że odpowiadając na poniższe pytania, przeprowadzimy Cię przez wszystkie ważne aspekty bazy.

Dobrym wyborem na dom na Księżycu byłby jego północny biegun. Znajduje się tam wiele głębokich kraterów, które zawierają dużą ilość lodu, który można stopić. Uzyskana w ten sposób woda mogłaby być wykorzystywana do codziennych zadań i życia.

Ze względu na położenie Księżyca w Układzie Słonecznym, biegun północny korzysta z dużej ilości światła słonecznego, co może okazać się korzystne dla ciągłego zasilania różnych urządzeń, a jednocześnie niezbędne dla wzrostu życia roślinnego.

Materiały

Względy materialne

• okres trwałości/cykl życia;
• Odporność na środowisko kosmiczne
• odporność na zmęczenie;
• odporność na penetrację (meteoroidy/uderzenia mechaniczne);
• obojętność biologiczna/chemiczna;
• możliwość naprawy (proces/materiały).

Przydatność operacyjna/ekonomia:

• dostępność;
• łatwość produkcji i użytkowania (koszt i wymagana siła robocza);
• wszechstronność;
• charakterystyka promieniowania/osłony termicznej;
• charakterystyka osłony przed meteoroidami/odłamkami;
• właściwości akustyczne;
• waga startowa/kompaktowość;
• transmisja światła widzialnego;
• odporność na wycieki pod ciśnieniem (przepuszczalność/wiązanie);
• właściwości termiczne i elektryczne (przewodność/ciepło właściwe).

Techniki:

Zbudujemy bazę pod ziemią, w zasadzie tworząc bunkier, używając materiałów wymienionych powyżej do ich odpowiednich zastosowań. Dla dodatkowej ochrony wykorzystamy wykopany gruz do przykrycia bazy.

Jego struktura będzie bardzo podobna do bunkra atomowego. Będzie również posiadał modułową konstrukcję (plastra miodu), aby upewnić się, że w przypadku uszkodzenia jednego modułu reszta będzie mogła nadal normalnie funkcjonować.

Wodę można uzyskać poprzez spalanie metanu. Zostałaby ona oczyszczona, a powstały dwutlenek węgla mógłby zostać wykorzystany do zasilania turbin, które z kolei generowałyby energię elektryczną dla całego obiektu. Woda po oczyszczeniu powinna być wystarczająco bezpieczna do picia przez ludzi lub innych zastosowań w bazie.

Żywność na Księżycu można by dość łatwo uzyskać (choć byłyby tylko opcje wegetariańskie), mając mały zielony dom zasilany wodą i ciepłem już tu generowanym.
Astronauta, który pełni rolę rolnika, najprawdopodobniej będzie uprawiał ziemniaki i pszenicę, może trochę marchwi, ponieważ wszystkie te rodzaje zbóż i warzyw są łatwe do utrzymania.

Użylibyśmy czegoś, co byłoby w zasadzie polem paneli słonecznych, które zbierają bezpośrednie światło słoneczne i przekształcają je w energię elektryczną. Oszacowaliśmy, że baza będzie zużywać 156 kilowatów na godzinę. Wiedząc o tym i o obecnym stanie technologii, potrzebowalibyśmy powierzchni o wielkości 770,1 metrów kwadratowych.
(Średnio panel słoneczny ma 1,7 metra kwadratowego)

Baza będzie wyposażona w system recyrkulacji i filtracji powietrza, który co trzy do czterech godzin będzie oczyszczał i wzbogacał nieświeże i niezdatne do oddychania powietrze w gazy niezbędne do życia ludzi
System ten powinien być dobrze ukryty i chroniony pod bazą księżycową.

[54]

Promieniowanie kosmiczne różni się od powszechnych form promieniowania ziemskiego. Nasza magnetosfera chroni nas przed znaczną ekspozycją na promieniowanie słoneczne i kosmiczne. Promieniowanie kosmiczne składa się z niskich poziomów naładowanych ciężkich cząstek. Wysokoenergetyczne protony i naładowane cząstki mogą uszkadzać zarówno materiały osłonowe, jak i systemy biologiczne.

Uważamy, że zestaw naładowanych elektrycznie kul ekranujących na 40-metrowym słupie mógłby odbijać promieniowanie z zaludnionego Księżyca. Ponadto taki ekran odporny na promieniowanie - zwany ekranem elektrostatycznym - mógłby chronić astronautów przed długoterminowymi zagrożeniami związanymi z promieniowaniem strumienia przestrzennego.

Grube ściany mogą być używane do blokowania promieniowania.

Pojęcie "dnia" na Księżycu jest nieco abstrakcyjne, ponieważ Słońce pozostaje na niebie przez około 29,5 dnia ziemskiego. Dla mieszkańca księżycowej bazy, 24-godzinny dzień mógłby być spędzony albo pod gorącym słońcem, z temperaturą powierzchni sięgającą 127 stopni Celsjusza, albo pod niebem wypełnionym gwiazdami, z powierzchnią oświetloną wyłącznie przez Ziemię, osiągającą temperaturę -173 stopni. Codzienna rutyna człowieka na Księżycu byłaby podzielona na 3 kategorie:

1. czas wolny (sen i spotkania towarzyskie z innymi mieszkańcami): Czas wolny składa się z różnych gier umysłowych, które ćwiczą umiejętności budowania zespołu, słuchania muzyki, oglądania filmów i czytania książek.
2. ćwiczenia i jedzenie: Jeśli nie będą ćwiczyć, ich kości i mięśnie osłabną, ponieważ księżycowe przyspieszenie grawitacyjne wynosi 1,62 m/s2, czyli około 6 razy mniej niż na Ziemi. Astronauci mogą trenować, wykonując specjalne ćwiczenia, używając elastycznych lin, aby zmaksymalizować efektywność treningu. Będą żywić się prowiantem przywiezionym z domu, głównie żywnością w puszkach, dopóki załodze nie uda się wyhodować podstawowych warzyw, takich jak ziemniaki, a być może nawet zwierząt domowych.
3. wykonywanie indywidualnych obowiązków każdego z nich. Trzecia kategoria zależy od profesji każdego członka. Niektórzy mogą przeprowadzać eksperymenty na powierzchni Księżyca, używając łazików i skafandrów, podczas gdy inni mogą pomagać w uprawie żywności lub utrzymaniu bazy w stanie funkcjonalnym. Ponieważ baza księżycowa będzie stale rozwijana, część załogi będzie wykonywać okresowe misje w celu rozbudowy obiektów.

Kluczem do utrzymania dobrze zgranej załogi jest spędzanie czasu na komunikowaniu się ze sobą i dzieleniu się swoimi przemyśleniami na temat przeżywanych doświadczeń. Zajęcia rekreacyjne pełnią ważną rolę w poprawie zdrowia psychicznego astronautów, poprzez zastępowanie rzeczy, których im brakuje w życiu na Ziemi.